Triathlon algemeen

Deze week is een aardige aanleiding om eens een thema aan te snijden dat regelmatig in mijn hoofd zit, namelijk dat triathlon eigenlijk een dure, om niet te zeggen decadente, sport is. Ik had het eerder deze week al over de sportvoeding die ik liet aanrukken. Die zijn er inmiddels, dus dit is de doos met peperdure suiker (en eiwitten trouwens):

En alsof dat nog niet genoeg was, kwam daar gister bij, met nieuwe wielen en een paar andere spulletjes, plus de deelnamekosten aan een toertocht (inclusief shirt en bidon van Roompot), en wat benzine. Kassa!

Sowieso heb je spullen nodig voor drie sporten, en zijn triathlons als evenement ook bepaald niet goedkoop. De Ironman die ik in gedachten heb voor volgend jaar, die kost bijvoorbeeld maar liefst € 300, als ik me op tijd inschrijf, anders nog meer. Plus de reis, plus enkele hotelovernachtingen. Eerder dit jaar kocht ik een nieuwe fiets. En dan zwijg ik nog over de ‘vaste lasten’, zoals daar zijn: abonnement op sportschool en atletiekvereniging, de toegang tot de zwembaden, en vrijwel wekelijks een bezoek aan masseur Marcel. En ik ben nog niet eens een extreme triathlonspulletjesfanaat – denk alleen maar aan mijn 13 jaar oude racefiets.

Ik weet: niet alles is strikt noodzakelijk. Sportdrank, dat maak ik ook wel eens gewoon van druivensuiker. Dat nieuwe achterwiel, dat had met iets meer moeite wel goedkoper gekund. Lopen kun je ook zonder vereniging. Enzovoort. Zo is bezuinigen op zich wel mogelijk. Maar leuker wordt het dan niet altijd, en hoe dan ook houd je aanzienlijke kosten over. Als je fiets stuk is, moet je wat, bijvoorbeeld.

Ik kan het me permitteren. De zaken gaan goed, dit jaar, en sowieso zijn manlief en ik wat vroeger dinky’s genoemd werd: double income, no kids. Die term hoor ik al jaren niet meer, maar nog steeds hoeven we echt niet op een paar centen te kijken. En dat is maar goed ook, want anders zou ik deze sport niet kunnen beoefenen.

Voor de komende wedstrijden heb ik voor het eerst ooit een echt voedingsplan gemaakt. Tot nu toe deed ik het altijd een beetje intuïtief voor de triathlons, en bij lange fietstochten zaten er appeltaart-stops en dergelijke in en kwam het ook altijd wel goed. Maar voor straks ergens tegen de 5 (Bilzen) en 6 (Bocholt) uur bezig wilde ik het wat grondiger aanpakken, zeker ook om te oefenen voor volgend jaar, want bij zo’n hele triathlon is genoeg voeding binnenkrijgen één van de grootste uitdagingen – ‘eten’ wordt wel eens de vierde triathlon-discipline genoemd.

Ik kan in theorie 70 gram koolhydraten per uur verteren, al weet ik niet of dat in de praktijk ook lukt, zeker bij het hardlopen niet. Dus kom ik voor Bilzen, geschatte tijd 4u45, uit op ruim 300 gram koolhydraten. Daarvoor moet ik ongeveer dit wegwerken:

• Direct na het zwemmen, bij de eerste wissel: 1 sportreep
• Op de fiets: eerst 2 dubbele boterhammen met appelstroop, dan nog een reep, twee plakken ontbijtkoek, een bidon sportdrank, en tegen het eind een gelletje.
• Tweede wissel: tweede gelletje
• Tijdens het lopen: een zakje sportwinegums.

En daarbij tot wel 4 liter water, maar dat wordt onderweg verstrekt. Andere dingen trouwens ook, maar ik weet niet of ik het ‘spul’ van de organisatie van tevoren uit kan proberen (nooit iets onbekends eten tijdens een wedstrijd!) en kan bemachtigen onderweg, dus ik ga er maar vanuit dat helemaal self-supporting ben, dan kan het alleen maar meevallen. De kunst is wel om alle benodigdheden meegenomen te krijgen op de fiets. Ik denk dat dat nét lukt, onder andere dankzij mijn nieuwe tasje:

Tasje, zeg ik tasje? Dat heet een tubebox – het zit, hartstikke aerodynamisch, op de bovenbuis direct achter het stuur, met plaats voor enkele gels/repen/boterhammen.

Overigens wordt er meer vloeibaar voedsel en gel aangeraden dan in dit plan, maar ik ben gevoelig voor misselijkheid bij te veel gelletjes en ik doe het beter op iets solider eten. Misschien wordt die ene appelstroop zelfs wel marmite, want een beetje zout, daar houd ik ook wel van.

Nouja, zo dus – en ik kon zo op tijd wat bijbestellen van mijn vertrouwde merken (Born, Amacx – jammer dat die webshop de GU Chomps niet meer heeft, daarvoor moest ik uitwijken). Binnenkort komt er dus een doosje tjokvol koolhydraten binnen. Eigenlijk peperdure suiker en veel kunstmatigere voeding dan me lief is, maarja, in dit geval heiligt het doel de middelen. Ik gebruik die sportvoeding vrijwel alleen bij wedstrijden, en daarvoor om te oefenen. Als ik gewoon ga trainen, houd ik het het liefst bij gewone boterhammen en krentenbollen, bij winegums uit de supermarkt – en die appeltaart!

Op die plankfoto van gisteren zie je onder mij als plank ook nog planken: die van onze houten vloer. Dat zal een van de laatste foto’s zijn van die vloer, want die is aan z’n laatste maanden bezig. Dat ligt niet aan die vloer zelf, maar aan wat eronder zit: verrotte vloerbalken:

Stukken van de rotte vloerbalken

De vloer moet dus vervangen. We zijn in de laatste fase van besluitvorming over de sloop en renovatie. Die gaat plaatsvinden in het voorjaar, zodat we nog kunnen profiteren van de verlaagde BTW op de arbeid. Dat hele project heeft nogal wat voeten in de aarde, want alles moet uit de woonkamer, inclusief de reusachtige boekenkast mét alle boeken. En we ‘kamperen’ in totaal twee maanden boven, want de nieuwe vloer is van schuimbeton en dat moet goed droog zijn voordat alles weer terug op zijn plaats kan.

Die verbouwing valt samen met mijn triathlonseizoen. Én met een drukke werkperiode: in april en mei is mijn agenda voller dan gemiddeld.

Oef.

Nouja, we gaan in elk geval een boel uitbesteden – ik ga niet zelf met tientallen kilo’s boeken lopen sjouwen of de oude vloer slopen, sowieso niet, maar zeker niet vlak voor mijn triathlons. En die werkdrukte, die heeft ook voordelen: als eigen baas verdien ik dan ook lekker en dus kan ik het dan op een ander moment rustiger aan doen (volgend jaar?). Bovendien ben ik dan veel bij opdrachtgevers en dus weg van mijn kantoor-aan-huis, wat makkelijker is dan thuis bezig zijn met werklui over de vloer.

En misschien is er nog wel een voordeel. Ik ben geneigd om te denken: ojee, wat een gedoe, en dat net in mijn seizoenspiek, als dat maar goed gaat, wordt niks met die halve triathlon. Maar misschien is het net omgekeerd. Ik kan immers last hebben van overconcentratie, van te hooggespannen verwachtingen. Ik heb misschien wel baat bij afleiding, bij andere en gekke dingen aan mijn hoofd. Bij misschien met opluchting afreizen voor een wedstrijd-weekend in Bilzen of Bocholt, en het boven bivakkeren achter me laten.

Ik weet het nog niet, ik ben benieuwd, nouja, ook een klein beetje benauwd soms. Ik kan er in elk geval van leren voor het toeleven naar de hele triathlon volgend jaar. Misschien moet ik dan de tijd maximaal vrij houden om me optimaal voor te bereiden. Of misschien moeten we dan juist de volgende grote verbouwing plannen. Er is nog wel meer te verbeteren aan dit oude huis!

Hier de foto die bij de post van vorige week hoort: ik (in fietstenue) aan het planken.

Planken op de planken

Deze foto is geposeerd, dat zie ik zelf aan m’n voeten: met sokken op een houten vloer, dat maakt het veel zwaarder, want die voeten glijden dan weg. Maar tijdens mijn (overigens nog niet weer geëvenaarde) record-poging van dinsdag heb ik geen foto gemaakt. Er was geen fotograaf in de buurt, en als ik probeer tijdens het planken een selfie te maken, krijg je zoiets:

Plank-selfie

Leuke lamp daar aan het plafond, zal ik maar zeggen…

De weg naar het grote doel, de hele triathlon in augustus 2016, is bezaaid met kleinere tussendoelen en -doeletjes. Zaterdag haalde ik er daar al één van: een goede halve marathon lopen. Gister kwam er nog één bij: vijf minuten planken. Planken is een gemene oefening voor rompstabiliteit, en die is belangrijk voor een goede houding bij andere sporten. Je traint er letterlijk van top tot teen mee, met de nadruk op schouders en buik. Ik kreeg planken daarom in november aangeraden zowel bij de atletiekvereniging als door Jeroen van de bike-fitting – en voor zwemmen is het ook nuttig.

Dus ik in november beginnen en toen hield ik het een halve minuut vol, een keer of vijf. Op dat moment leek vijf minuten me echt totaal onhaalbaar, terwijl dat wel een realistisch doel zou moeten zijn  – atletiektrainer Dick noemde het, en ook op internet duikt het op (hier bijvoorbeeld). Vijf keer een minuut vond ik al een hele mijlpaal, maar daarna kon ik het stapsgewijs blijven opbouwen, twee à drie keer per week, en dat ging eigenlijk makkelijker dan verwacht.

Nouja, makkelijk – het blijft een naar gevoel, ik ga er als een gek van trillen, vooral mijn bovenbenen, die sterk zijn maar niet gewend aan statische belasting. Ik heb dan ook niet het gevoel dat ik nu tien keer zo sterk ben als in november, het is meer dat mijn lijf gewend is aan hoe k*t planken voelt, en daar doorheen kan bijten. Rond de 4,5 minuut bleef ik even hangen, want dat ervoer ik als dusdanig zwaar dat ik het niet heb gedaan toen ik bijvoorbeeld verkouden was of vlak voor de halve marathon. Ondertussen begon mijn hardloopgroep er ook mee, maar ik liep daarop voor en bovendien doen zij het buiten, op de harde, natte, koude sintelbaan – brrr. Ik doe het lekker binnen, hoor, met een mat onder mijn ellebogen!

Gister was het dan zo ver: voor het eerst heb ik het vijf minuten volgehouden. En sterker ben ik natuurlijk ook wel geworden, dat merk ik bij fitnessen ook, vooral aan mijn buikspieren. En ik heb ook het idee dat ik als ik moe word, beter rechtop kan blijven bij het hardlopen – want bochel-achtig inzakken is daarbij wel één van mijn zwakke punten. Als het daartegen helpt, is af en toe vijf minuten trillend doorbijten de moeite waard!

Enne… wat is vijf minuten? Het wereldrecord planken staat op 80 (bron)!

Ondertussen heb ik ook nog een clinic gedaan over voeding en materiaal bij de triathlon, georganiseerd door de Vrouwentriathlon. Ik was daar enerzijds in de rol van reporter (ik ben webredacteur) en we hadden naderhand als vrijwilligers nog een bijeenkomst, maar anderzijds was ik er natuurlijk ook gewoon als geïnteresseerde mede-triathleet. Niet hier een verslag, want dat staat al elders. Het was leuk en nuttig!