oktober 2020 – Optimaal blijven sporten

QOM voor Duitse, vrouwelijke Zoetemelk

Ik kreeg dinsdag bericht dat ik mijn QOM op Mallorca kwijt ben geraakt. Daar kan ik niet mee zitten – het is natuurlijk sowieso absurd dat ik als 54-jarige QOMs heb – vier zelfs (en, tot mijn verrassing want ik was me er niet van bewust: één CR, dus hardlopend, dat is helemaal absurd). Het zegt meer over hoe weinig vrouwen er fietsen, zeker op sommige plekken, zoals in het Rotterdamse havengebied, waar twee van mijn QOM’s staan.

En op een achterafweggetje op Mallorca dus. Op Mallorca wordt veel getraind door fietsers van hoog niveau, veel profs ook, maar kennelijk niet op dat weggetje. Zo stond die QOM er sinds 11 maart 2019.

Tot dinsdag. Mijn QOM is overgenomen door een dame van meer dan 30 jaar jonger uit een heus elite-team, al kende ik het niet: Multum.

Dus dat is helemaal prima.

Maar ik vond het helemáál prima toen ik haar achternaam zag: Süßemilch.

Laura Süßemilch. Ik ben benieuwd of we nog meer van haar gaan horen!

Door admin|2020-10-22T10:13:23+02:0022 oktober 2020|Fiets|1 Reactie

Lees meer

Zwemmen in de gedeeltelijke lockdown (2)

Nog wat vervolg-gedachten en -observaties na gister. Ik ben vandaag alweer wezen zwemmen namelijk. Dinsdag is zwemdag, al een tijdje, en vanwege de herfstvakantie kon ik overdag qua werk en vervalt vanavond mijn clubje.

Dat ik pijlen volgend in een bezette kleedkamer terechtkwam, lag eraan dat ik een ‘illegale’ route volgde. Wist ik veel. Ik ging gewoon naar binnen zoals hiervoor – door de ingang namelijk (hoe verzin je het, hè). Maar je blijkt dus sinds vorige week via de (dichte) kantine en dan een achterdeurtje naar de zwemzaal te moeten lopen. Dat had gister en vrijdag niemand mij verteld.

Naar binnen ga je dus niet door de ingang, en zo zijn er wel meer omkeringen van normaal. In de douche hangt nog steeds het bordje ‘douchen verplicht’, terwijl dat niet meer mag. Ook een gekke: ik heb in januari nog een aanvaring gehad in Zwembad Overschie waarin een rol speelde: het niet mee mogen nemen van mijn tas naar de zwemzaal. Nu moet dat, c.q. kan het niet anders. Corona is echt de wereld op z’n kop.

Wat ik ook nog bedacht: niet mogen douchen maakt zwemmen duurder. Nu moet ik thuis gas en water gebruiken, en nog meer wassen ook. Immers, van me twee keer afdrogen worden twee handdoeken nat.

Maar ondertussen mag ik in mijn handjes knijpen dat ik kan zwemmen in Zwembad West. De meeste andere Rotterdamse zwembaden zijn nog steeds aan het nadenken over de logistiek van zwemmen in de gedeeltelijke lockdown. Zoiets had ik gehoord en gezien op de sites (reserveren onmogelijk), vandaag hoorde ik er ook over praten door het zwembadpersoneel. Ik snapte ineens de drukte van vandaag – nouja, druk, met 16 is het niet bepaald overlopen, maar bij de huidige restricties wel uitverkocht. Dat zijn veel ‘uitwijkers’ van andere zwembaden natuurlijk. Vandaar ook dat ik geen bekende gezichten zag.

Ik voelde ineens trots op m’n zwembad! Het prestigieuze Zwemcentrum en de sjieke Wilgenring hebben niet voor elkaar wat het Zwembad West in Spangen al dagen doet: zwemmen in de gedeeltelijke lockdown mogelijk maken. Merci!

Door admin|2020-10-20T18:26:24+02:0020 oktober 2020|Zwem|0 Reacties

Lees meer

Zwemmen in de gedeeltelijke lockdown

Ik vond het spannend, vorige week – hoe ging het verder met het zwemmen in de gedeeltelijke lockdown?

Het was eerst een tijdje onduidelijk. Dinsdagavond had ik meteen na de persconferentie mijn trainingsclubje en niemand kon beredeneren wat de consequenties waren van het mogen trainen in groepjes van 4 en binnen met 30 maar wel met 1,5 meter ertussen – ofzoiets. De trainers hadden de instructie gekregen ons te zeggen dat we ‘morgen’, woensdag dus, meer zouden horen.

Woensdag – geen nieuws. De reserveringspagina’s van de Rotterdamse zwembaden gingen offline omdat ze de boel nog moesten uitzoeken verder.

Spannend, hoor – het hing voor mij ook af van de randvoorwaarden. Ik trek een streep bij me niet mogen omkleden – ik ga niet in een nat badpak naar huis, zeker niet in deze tijd van het jaar. Een inhaalverbod maakt fatsoenlijk banenzwemmen ook onmogelijk – en beide restricties waren er in juni op sommige plekken geweest.

Zo werd het zwemmen een symbool voor wat ik nu steeds als frustrerend ervaar vanwege de terugkomende herhaling van zetten: de besmettingen stijgen, er worden maatregelen en een persconferentie aangekondigd, maatregelen lekken uit, daar wordt over gespeculeerd, dan heb je de persconferentie, daar zitten ook altijd ergerlijke dingen in, daarna dagenlang onzekerheid over wat het precies betekent, dan is het even rustig en dan begint het weer van voor af aan. Ik kan me in die cyclus moeilijk losmaken van het nieuws en ik vind het erg beklemmend steeds. Specifiek keek ik woensdag en donderdag ook nog tig keer op de sites van de zwembaden om te kijken of er al nieuws was.

Donderdag in de loop van de middag kwam er nieuws. Ik kreeg bericht dat mijn trainingsclubje doorgaat en dat we eigenlijk alleen verder uit elkaar aan de kant moeten hangen – maar dat valt wel mee, bij 2 of 3 zwemmers. Bij ‘mijn’ zwembad West kon ik ook weer reserveren, ook al waren de teksten op de website niet aangepast en stond er nog steeds dat je geduld moest hebben. Ik denk dat ik daar mazzel mee had, want voor het Zwemcentrum en de Wilgenring kan reserveren nog steeds niet.

Het eerste wat me opviel: De capaciteit bleek teruggebracht van 30 naar 16. Dat betekende dat ik op vrijdagochtend om 9 uur het laatste kaartje boekte voor lunchzwemmen die dag. Voor het weekend was het op vrijdagmiddag al allemaal uitverkocht. Dat is even slikken: dat moet ik dus echt in de gaten houden.

Maar eenmaal in het zwembad was het juist wel lekker. Het is maar een klein zwembad: vier banen. De vrijdag ervoor, met een capaciteit van 30, had ik het als druk ervaren. Dat zwemt sowieso niet fijn, maar ik ervaar drukte nu ook eerder als claustrofobisch dan onder normale omstandigheden.

Verder was er niets veranderd – ik kon lekker zwemmen. Het was ook niet zo, wat ik had verwacht, dat we met niet meer dan vier in één baan mochten – in de borstcrawlbaan waren we met vijf.

Van andere zwembaden heb ik begrepen dat ze met het oog op de 1,5 meter weer eenrichtingverkeer hebben ingevoerd, wat ook geen porem is. In Zwembad West zwemmen we gewoon heen en weer, en ook bij mijn trainingsgroepje mag dat straks.

Eenrichtingverkeer is er in Zwembad West alleen buiten het bad. Vrijdag volgde ik braaf de pijlen en belandde zo in een kleedkamer waar kinderen zich aan het omkleden waren. En ook om deze pijl moest ik lachen:

De tijdelijke uitgang zie je rechts achter op de foto…

Vandaag was ik nog een keer in Zwembad West, op het ongebruikelijke tijdstip van 11 uur, maar dat is deze week misschien meer door de herfstvakantie dan door corona – geen idee, het rooster voor na deze week is er nog niet (wéér een beetje spannend…).

Weer belandde ik in die kleedkamer met kinderen, of nouja, ik had het nu in de gaten, maar de pijlen stonden nog hetzelfde. Het zwemmen was onveranderd, maar helaas deden vandaag de douches het niet meer.

Die bui had ik al zien hangen. Ik moet zeggen: ik snap het niet. Of nouja, ik snap vooral niet dat er onder de huidige regels geen maatwerk mogelijk is . De gloednieuwe doucheruimte van het verbouwde Zwembad West is namelijk ruim en zo druk is het nu niet, dus douchen kan prima op 1,5 meter afstand van elkaar. En dat zou wel zo praktisch én hygiënisch zijn. Soms denk ik wel eens: we mogen wel allerlei andere dingen oplopen, zo lang het maar niet corona is.

Maar goed, we mogen wel zwemmen, en vooruit dan maar. Dan maar uit het zwembad eerst afdrogen en aankleden, naar huis en daar weer uitkleden, douchen en aankleden – en dan pas het strakke bekkie opheffen met een dosis dagcrème.

Buiten de zwemzaal word je verzocht een mondkapje te dragen. Ik kreeg vandaag van manlief een passende daarvoor:

Ondertussen heb ik vandaag wel opvallend lekker gezwommen. Ik deed een testje en zwom 400 meter in 7’40. Dat betekent dat ik – ondanks nog vrij weinig en wat rommelig trainen soms – bijna terug ben op het niveau van voor de lockdown. Toen zwom ik op m’n hardst ooit.

Als ik nou de komende maanden lekker door kan trainen, wie weet waar ik dan uitkom. Ik hoop dat het blijft mogen!

Door admin|2020-10-19T19:51:19+02:0019 oktober 2020|Zwem|0 Reacties

Lees meer

Troostfoto’s (2)

Ik vond de laatste dagen bijzonder corona-chagrijnig, en net als in april ben ik er zojuist op uitgetrokken om m’n hoofd op te ruimen (geslaagd) en daarbij foto’s te maken – troostfoto’s dus. Het is een ander seizoen, dus ik wandelend in plaats van op de fiets en het onderwerp van de foto’s is ook echt herfstig.

Ik had eerder al gezien dat het een opvallend mooi paddenstoelenjaar is. Vorige week maakte ik met een vriendin een ommetje bij Lage Vuursche:

Afgelopen zondag maakte Babet een foto van me terwijl ik vlak voor de start van de stiltewandeling een foto nam van paddenstoelen:

Maar die foto zelf werd eigenlijk helemaal niet zo bijzonder. Dat realiseerde ik me al toen we iets later aan het wandelen waren. Ik zag toen elders in Park Zestienhoven schitterende paddenstoelen in grote hoeveelheden.

Toen ik vandaag behoefte had aan een ommetje voor m’n hoofd, wist ik dus wat me te doen stond. Hier het resultaat:

Niet alleen op hout, maar ook gewoon in het gras: En de mafste:

Wandelen, wandelen wandelen… ja, en dat ben ik ook de komende tijd veel van plan. Lekker voor mijn hoofd, lekker lang buiten zijn. Verder ‘moet’ er niks. Door de nieuwste maatregelen is er een abrupt einde gekomen aan toch al zo korte wedstrijdseizoen: de tijdrit die nog voor komende zaterdag op het programma stond, gaat niet door. Prima om het even kalm aan te doen.

Voor daarna weet ik het nog even niet. Fietsen gaat in de onderhoudsstand. Op dit moment is nog onduidelijk wat de maatregelen betekenen voor het zwemmen in het algemeen en mijn trainingsclubje in het bijzonder. Op mijn hardloopplannen bezin ik me nog – ook daarvoor heeft het niet-doorgaan van wedstrijden en evenementen invloed. Wordt vervolgd.

Mijn leven was nog steeds karig en wordt voorlopig weer nog kariger. Ik kom daar wel uit, ik weet sinds dit voorjaar ook: ik red het wel. Groot voordeel is bovendien dat mijn werk nu wél doorloopt, nouja, net niet helemaal, en het is allemaal vanuit huis – maar dat is toch veel beter dan dit voorjaar. Mijn coronachagrijn betrof veel meer de frustratie uit woede, machteloosheid en schaamte om het bredere plaatje van falend beleid enerzijds en a-sociaal gedrag anderzijds. Het is een zootje, en daar zitten we allemaal mee.

Dan ben ik bij met een prachtig paddenstoelenjaar. Nog eentje dan:

Door admin|2020-10-14T14:54:01+02:0014 oktober 2020|Fiets, Loop, Waarom, Zwem|0 Reacties

Lees meer

Zwemfilmpjes!

Paar weken terug gemaakt, in het zwembad van Overschie, door trainer Igor, als een soort nulmeting van m’n trainingsgroepje. Ik heb er twee stukjes uitgeknipt waarop alleen ik in beeld ben:

Door admin|2020-10-12T16:08:54+02:0012 oktober 2020|Zwem|0 Reacties

Lees meer

Coronagehannes

Nog even door over coronazaken. Ik heb het er hier al vaker over gehad dat er enkele absurde haken en ogen zitten aan de maatregelen, al langer, maar sinds de meest recente verstrenging helemaal. Vrijdag stond ik weer eens paf. Ik zou denken dat alles wat je in een zwembad doet, ‘sport’ is, en dus onder de uitzonderingen valt. Maar nee, dit trof ik aan op de Facebookpagina van mijn zwembad:

Recreatief zwemmen wordt gezien als vrije tijd & spelen. Dit valt dus niet onder sportbeoefening. Dit betekent dat bij deze activiteiten maximaal 30 personen mogen deelnemen. Dit betreft bijvoorbeeld Gezinszwemmen, Vrijzwemmen, Dames/Herenzwemmen en Moeder- en Kind zwemmen.

Baby- en peuter zwemmen wordt gezien als een doelgroep activiteit, hier gelden geen maximum aantallen.

Moeder- en kindzwemmen is recreatie, baby- en peuterzwemmen niet. Wie het begrijpt, mag het zeggen.

Voor mijn eigen banenzwemmen heeft het geen consequenties overigens, dat is ‘sport’, net als ‘aquasporten’. Niet dat er dan meer dan dertig in mogen – het is maar een klein zwembad. Dertig is dus ook de limiet. Als het er echt zo veel zouden zijn, zou dat zelfs zonder corona hinderlijk druk zijn – dat is bijna acht per baan. De hele tekst is dus eigenlijk overbodig, althans, voor dit zwembad.

En nu we het toch over de haken en ogen van het beleid hebben: de organisatie van de Branderszwemtocht wordt nogal aan het lijntje gehouden door de gemeente. Dat concludeer ik uit hun mails die de afgelopen tijd binnenkwam over de plotselinge annulering. Eerst schreven ze daarover:

Dit was niet onze keuze, helaas werd dit ons opgelegd door de Gemeente Schiedam.

Zoals eerder gecommuniceerd zouden we alle zwemmers na het gesprek met de gemeente informeren over de stand van zaken. Dit gesprek heeft nog niet plaatsgevonden en staat gepland voor komende week.

Afgelopen woensdag volgde:

Door de aangescherpte maatregelen omtrent COVID-19 is onze evalutie minimaal 3 weken uitgesteld. Helaas wil de gemeente Schiedam geen digitale evaluatie en moeten we wachten op een nieuwe afspraak. Als we een nieuwe datum krijgen laten we dit natuurlijk z.s.m. weten.

Gaat lekker…

Door admin|2020-10-11T18:54:53+02:0011 oktober 2020|Triathlon algemeen|2 Reacties

Lees meer

Sporten en de coronamelder

Nu vandaag de coronamelder werd gelanceerd, liet ik mijn gedachten eens gaan over mijn sociale leven van de afgelopen tijd. Eerder had ik bedacht dat ik sinds de ingang van de meest recente maatregelen nog best veel gedaan had, heel anders dan in de lockdown van het voorjaar en de meeste sportgerelateerd: ik was naar masseur en chiropractor geweest, naar het zwembad, ik had zelfs een triathlon gedaan.

Gisteren vond ik het in Zwembad West zelfs op het randje van te druk. Wel gezellig overigens, boek bekenden van het vrijdagmiddag-lunchuur, sommigen had ik sinds 13 maart niet meer gezien. Maar ik word tegenwoordig gauw wat claustrofobisch van veel mensen om me heen.

Geen gekke hoog-risico-dingen, maar toch, wel aardig wat sociaal contact. Vandaag realiseerde ik me dat het aantal keren dat ik daarvan langer dan vijftien minuten binnen anderhalve meter afstand van iemand ben geweest, de meting waar de app bij ‘aanslaat’, welgeteld neerkomt op: nul.

Nouja, ik plus telefoon dan, want bij de masseur en misschien soms ook net bij de chiropractor kom ik wel voor zo lang zo dichtbij, maar dan heb ik mijn telefoon niet op mijn lijf maar ergens in een jaszak of tas. Van hen verwacht ik bovendien te horen als ik aan besmettingsrisico heb blootgestaan en omgekeerd zal ik het hen melden als ik later positief test. Bij vrienden let ik op de anderhalve meter, en bij anderen die dichterbij komen, zoals passanten bij het winkelen, fietsen, wandelen en hardlopen, halen de vijftien minuten nevernooitniet. Bij hardlopen neem ik bovendien m’n telefoon niet mee.

Wat ik me bovendien realiseerde, is dat het risico op vals-positieve meldingen van de app bij het sporten best groot is. Bijvoorbeeld bij het zwemmen. Tegenwoordig ligt vanwege de maatregelen mijn tas met spullen inclusief telefoon ergens langs de badrand. Best kans dat er op minder dan anderhalve meter een andere tas met telefoon ligt. Maar als de eigenaar daarvan later besmet blijkt, zegt dat nog niet zo veel over mij – misschien zwom hij aan de andere kant van het zwembad. Op dinsdagavond bijvoorbeeld heb ik meestal maar één baangenoot; in de andere twee banen is het drukker. Maar daar blijf ik verder vandaan.

Bij de triathlon: idem dito. Telefoon blijft in tas. Als een buur in het parc fermé besmet blijkt, zegt dat weinig over mij. Enzovoort.

Bij een grote kans op vals-positieve uitslagen is het jezelf snel kunnen laten testen cruciaal. Ik zou namelijk niet spontaan op basis van alleen een melding in quarantaine gaan. Daarvoor is de kans op vals alarm te groot. Omgekeerd zou ik mogelijk alleen maar ten onrechte paniek zaaien bij de eigenaren van die tassen.

Waar het dus op neerkomt, is dat de coronamelder op dit moment voor mij geen nut heeft. Ik ga het in de gaten houden. Als ik weer een diverser sociaal leven krijg en met het openbaar vervoer ga reizen, ga ik er wel eens over nadenken. En dat kan nog wel een hele tijd gaan duren…

Door admin|2020-10-10T18:12:56+02:0010 oktober 2020|Triathlon algemeen, Zwem|0 Reacties

Lees meer

Hoe wedstrijden in de weg zitten

De afgelopen tijd was uitzonderlijk in de verhouding tussen wel en geen wedstrijden c.q. evenementen: eerst maandenlang niet, en toen voor mij in een maand tijd ineens elke week. Daardoor werd ik me meer dan eerder bewust dat wedstrijden eigenlijk best in de weg zitten voor het trainen. De regelmaat die ik maandenlang had, is ineens weg. En daardoor staan er wat dingen stil.

Dat is trouwens helemaal niet erg, het is gewoon een observatie. Die voor mij wel duidelijk maakt dat als je een doel voor ogen hebt, je je niet te veel moet laten afleiden door andere evenementen.

Het gaat om twee dingen:

Rond wedstrijden heb ik veel extra rust nodig, en dat gaat ten koste van trainingstijd. Voor een wedstrijd is taperen wel handig en erna is herstellen een must. Dat ‘hapt’ traininingsmomenten uit de week ervoor en erna. Het taperen gaat bovendien ten koste van langere trainingen, want ik doe in zo’n laatste week nog wel wat kort en fel werk. Plus een extra rek-en-strek-sessie. De wedstrijd zelf kost natuurlijk ook tijd, maar die is wel te beschouwen ook als een pittige training.
Voor wedstrijden neem ik minder risico, en daar begin ik al royaal van tevoren mee. Zeker nu zou het wel bijzonder lullig zijn geweest om net voor zo’n zeldzame triathlon mezelf door roekeloosheid uit te schakelen. Dus: voorzichtig. Dan kan ik niet mijn grenzen opzoeken, laat staan dat ik ze nog verleg. De twee belangrijkste voorbeelden:
- Krachttraining, met name de lunges die ik doe, met en zonder extra gewicht en meer en minder dynamisch en met of zonder twist. Dat zijn voor mij geweldige stabilisatieoefeningen, maar ze hebben dus ook het risico op instabiliteit – afgelopen zomer bezeerde ik er een keer een knie mee, tijdje last van gehad, en onlangs knakte ik even door m’n heup, zonder erg. Maar zoiets wil ik natuurlijk niet vlak voor een wedstrijd. Ik heb eergisteren weer wel een heel krachtrainingsprogramma gedaan, inclusief zware lunges – en nu heb ik dus spierpijn, een typisch signaal dat het iets te lang geleden was.
- Het lopen op de barefootschoentjes, wat af en toe hard kan aankomen op mijn kuiten. Dan heb ik dagenlang spierpijn, en dat wil ik niet in de aanloop naar een evenement. Voor de 10 kilometer van de Kopjesloop kwam dat zelfs maar net goed, later dan optimaal. Toen was het blote-voeten-lopen onverwacht hard aangekomen, mogelijk doordat het een onderdeel was van mijn eerste koppeltraining (brick) van het seizoen had gedaan, dus ervoor had gefietst. De regelmaat is nu dus uit het lopen op die schoentjes, en dus bouw ik ook niks op. Het lukt wel om op hetzelfde niveau te blijven, kon ik gisteren constateren, en dat is voor nu al heel wat.

Nou goed, niet erg, wel leerzaam! Ik kan nu een paar dagen weer lekker trainen, dan komt nog één taper: volgende week zaterdag een tijdrit. Tenminste, nu nog wel, in de zin van: nog niet afgelast. Het blijft voorlopig met die slagen om de arm….

Door admin|2020-10-09T10:00:14+02:009 oktober 2020|Fiets, Loop, Trainer, Triathlon algemeen|0 Reacties

Lees meer

Sportkunstenaar: stiltewandelingen om de week op zondagochtend

De stiltewandelingen waar ik samen met Babet mee experimenteerde tijdens de Overschiese Sportweek worden structureel: om de week op zondagochtend. Tijdens het wandelen lopen we samen, in stilte, door de natuur en ons prachtige Overschie. Ervaar wat het je oplevert…

Wanneer: start op zondag 11 oktober, om de week (in de even weken)

Waar: bij molen de Speelman, Overschiese Kleiweg 775, 3045 LN Rotterdam

Tijd: van 10.30 tot 11.30 uur

Kosten: € 2,- per keer

We lopen 3 kwartier en sluiten samen af met wat te drinken en wat lekkers. De wandeling gaat altijd door, ook bij slecht weer, tenzij er risico is voor onze veiligheid (code oranje). Honden kunnen niet mee. We letten op veiligheid, lopen links van de weg en eenieder kijkt zelf uit bij oversteken. Ieder loopt zijn eigen tempo.

Leuk als je erbij bent! Aanmelden hoeft niet, maar kan wel.

Door admin|2020-10-06T09:28:58+02:006 oktober 2020|Triathlon algemeen|0 Reacties

Lees meer

Against all odds

Na de deceptie bij de Branderszwemtocht had ik er weinig fiducie meer in dat er nog wat door zou gaan de komende tijd. Maandag, op een qua weer ook heel sombere dag, lekten er ’s middags maatregelen uit waaronder dat we de stad niet meer uit zouden mogen. Dus toen ik aan het eind van de middag toch nog maar even op de fiets stapte (nat-nat-nat), waren de taper-intervallen wat halfslachtig. Gelukkig wel lekker.

’s Avonds vielen de maatregelen qua grote steden mee en bleek sport te vallen onder de talloze uitzonderingen van groepsgrootte- en reisbeperkingen. Verder viel het niet zo mee, en ontstond er de dagen erna een grote chaos in de opvolging. Daarin sneuvelden voor ons twee dingen waarnaar we hadden uitgekeken: woensdag de tijdrit van de BinckBankTour in mijn geboorteplaats (Mathieu van der Poel over de Boulevard zien racen, dat leek me supergaaf) en half november (pas!) de geheel op corona-maat georganiseerde marathon van Vlissingen waar manlief aan mee zou doen.

Er zaten aan de nieuwe coronamaatregelen en sowieso aan de huidige situatie nog wat meer haken en ogen waar ik bloedchagrijnig van werd. Qua maatregelen voelde ik me vooral overgeleverd aan de willekeur van plaatselijke bestuurders. Daarnaast moet ik nu zelf steeds ethische beslissingen nemen: is op de fiets naar Delft gaan voor een afspraak met vrienden een reisbeweging die je moet beperken of niet? We hebben het gisteravond niet gedaan, dat beperken, en het was gezellig, maar dat terzijde.

Tussen al die ellende door kwam het bericht dat TriOuderkerk door zou gaan. Sinds de afgelasting van Alphen in juli was dat nog de enige triathlon van dit seizoen waar ik me vooraf voor had ingeschreven (de HIAthlon was een ‘nakomertje’). Hij was wel doorgeschoven van half augustus naar begin oktober. Daarmee zou het mijn eerste oktobertriathlon ooit worden, de laatste in het seizoen. Dit eerste weekend van oktober kunnen we onder normale omstandigheden nooit, want dan loopt manlief de Kustmarathon, maar die is ook afgelast.

Wat ook frappant was, was dat het nou juist de Olympische Afstand doorging – verder had ik me dit seizoen vooral voor kwarten ingeschreven, waarbij je 500 meter minder zwemt. Deze OD (1500 meter zwemmen, 40 kilometer fietsen, 10 lopen) had ik nog maar één keer eerder gedaan, toen op een traag parcours en heel voorzichtig. Dat kon echt beter.

Maar goed, het bericht over het doorgaan kwam dus tussen al die maatregelen en afgelastingen. Toch wel een dilemma ook: moet dat nou, met honderden sporters naar de regio met de meeste besmettingen afreizen? Maar ik realiseerde me ook wel: als wij niet gaan, verander je daar niets aan, en ik ben niet bang dat zo’n triathlon een besmettingshaard is. Het is buiten en de aanpak is aangepast.

Dus: toch maar wel dan. Maar het vooruitzicht kon de corona-wolken in mijn hoofd toch niet helemaal verdrijven. Dat had ook wel met het weer te maken: de verwachting was kil en nat. In de auto op de heenweg regende het non-stop bij een graad of 13.

En ik hield een slag om de arm. Ik dacht: ik geloof het pas als ik ben gestart. Of eigenlijk pas helemaal als ik de finish haal. Mijn voorbereidingen bleven zo wat halfslachtig: ik heb nog een keer gelopen, ben wezen afharden in het afkoelende zwemwater en deed vrijdag nog wat yoga. Toen constateerde ik al: mijn hoofd weet het nog niet, maar mijn lijf heeft er wel zin in. Moet ik vaker doen misschien, halfslachtig taperen.

Nou, ik ben gestart. En gefinisht. En doordat de afstanden allemaal aan de korte kant waren – het fietsen zelfs maar 36 kilometer – was het niet moeilijk om sneller te zijn dan toen in Rotterdam: ik finishte in 2:44:51, dat was 18 minuten sneller dan toen, en dus een heel dik PR.

Ik heb al met al lekker buiten gespeeld. Het ging goed, zonder dat het echt super was – zoals bij de HIAthlon het fietsen. Het zwemmen was eerst wat rommelig en het water aan de koude kant (16 graden), maar het gaf me wel een kick hoe veel ik er inhaalde (m’n GPS had trouwens niet z’n beste dag, dus de afstanden van zwemmen en fietsen op Strava kloppen niet). Fietsen heb ik voorzichtig gedaan. Er werd gewaarschuwd voor gladheid, ik wilde wat overhouden voor het lopen en ik heb ook nog wat moeten inhouden om niet te stayeren. Het lopen ging naar behoren voor wat ik nu kan, wat wil zeggen dat het wat traag en moeizaam is, maar meer zit er niet in op het moment en het ging relatief beter dan bij de HIAthlon.

De wissels heb ik redelijk op m’n gemakje gedaan om voldoende warms en droogs aan te hebben. Dat ging goed, alleen direct na de finish was het echt kil. Het bleef zo goed als droog; de meeste regen viel tijdens het zwemmen. En later in de auto terug ook weer.

En zo ging het dus wel. Ik vond de coronamaatregelen minder precies dan bij de HIAthlon, maar wel voldoende. Beetje onhandig gedoe met dat je de gezondheidschecklist op je telefoon moet laten zien, parc fermé niet slim ingericht, rolling zwemstart was in twee rijen het water in sprinten en dus toch wasmachine. Maar volgens mij deed iedereen wel z’n best en dat is het allerbelangrijkste.

Het was een leuk parcours, in, om en zelfs over (vlonders) de Ouderkerkerplas en met een boel groen, onder andere langs het riviertje Holendrecht – vanwege het parcours wilde ik ‘m graag doen. Ik kende het daar net niet, terwijl ik de omgeving wel goed ken uit mijn Amsterdamse en Amstelveense tijd. Wel veel snelweg in de buurt.

Leuk dat manlief erbij was, bij zijn enige triathlon dit seizoen mijn buurman in het parc fermé – in mijn oude wetsuit, want hij is laatst uit het zijne gescheurd:

Het was niet de gezelligste triathlon, vond ik, mogelijk mede door het weer. Ik was ook minder euforisch dan bij de HIAthlon. Maar wel tevreden. En mijn humeur vandaag is veel beter dan eerder in de week, dat effect heeft het zeker ook gehad.

Dapper van de organisatie én de gemeente dat het door kon gaan! Dat voelde echt als against all odds. Dank!

Door admin|2020-10-04T11:53:19+02:004 oktober 2020|Triathlon algemeen|0 Reacties

Lees meer

Maandarchieven: oktober 2020

‘Een boek met een mooie boodschap:
laat je niets wijsmaken, sport verstandig en blijf realistisch.’

Maandarchieven: oktober 2020

‘Een boek met een mooie boodschap: laat je niets wijsmaken, sport verstandig en blijf realistisch.’

‘Een boek met een mooie boodschap:
laat je niets wijsmaken, sport verstandig en blijf realistisch.’