Loop

Kwakkelig

Ik schreef er al een paar keer eerder over: ik ben nog steeds een beetje kwakkelig. Niet fijn, 3 weken voor mijn marathondebuut, en af en toe ben ik daar wel flink somber over geweest, maar op dit moment heb ik toch nog goede hoop: het is allemaal niet meer dan gekwakkel, en als dat nou een klein beetje opschiet kan ik nog net een beetje trainen voordat ik echt rust moet nemen om uitgerust aan de start te verschijnen. En dan moet het alsnog kunnen gaan lukken, op 15 november, althans, dan ligt het niet aan een al te slechte voorbereiding. Helemaal ideaal verloopt een voorbereiding nooit natuurlijk, althans, dat had ik al niet verwacht, dus ik herhaal maar weer: geen paniek.

Het gekwakkel is ruim 2 weken geleden begonnen met enerzijds een verkoudheid die nog steeds een restantje snot en vermoeidheid geeft en anderzijds last van mijn rug na een chiropractie-behandelig (die ik nog heb vanwege de blessure van eerder dit jaar). Ik ben inmiddels nog zo’n behandeling en een keer fysiotherapie verder, en misschien is het daardoor dat mijn liezen van slag zijn: ondanks dat ik niet veel heb gelopen deed van de week eerst mijn linkerlies pijn (verrekt bij een onschuldig uitzwembaantje schoolslag in het zwembad woensdag?!) en vandaag de rechter. Dat gebeurde vannacht – ja, pfff, daar kan ik echt niks mee! Het zijn volgens mij onschuldige verrekkingen, maar ze moeten wel over om te kunnen lopen.

Het trainen voor de marathon ging tot 2,5 week geleden goed, en sindsdien zit de klad er dus in. Afgelopen week vond ik af en toe dat het ging lijken op dit voorjaar, toen ik ook een paar weken voor de wedstrijden ineens van alles had. Daar werd ik niet vrolijk van, maar realistisch gezien is het nu niet zo erg als toen. Vandaag voelden op de fiets mijn onderrug en bekken soepeler dan de afgelopen maanden. Dus ik houd het er echt maar op dat het gekwakkel is wat echt nog beter kan worden. Just in time voor de marathon – hoop ik!

Door admin|2015-10-25T18:07:44+01:0025 oktober 2015|Loop|0 Reacties

Lees meer

Geen paniek!

Vorige week schreef ik over de slechte lange duurloop van toen. Die mentale reparatie was nodig, maar misschien ook wat voorbarig: wellicht was het een incident. Ik werd namelijk verkouden. Direct na die duurloop voelde ik me al niet lekker meer, en na twee dagen waarin ik het voornamelijk koud had en moe was barstte het woensdag los. Niet heel erg, voor mijn doen dan, al is het vandaag slechter dan gister: er pruttelt nu iets in mijn rechterbijholte, mijn zwakste punt qua luchtwegen. Dus weer moeïig, urgh.

Woensdag zat trainen er echt niet in en donderdag en vrijdag moest ik alle zeilen bijzetten voor pittige werkdagen, en dan thuis eten en kort daarna naar bed. In het weekend heb ik de draad aangepast weer opgepakt: een rustige zwem- en looptraining.

Waarbij ook nog iets anders speelt: ik heb een beetje terugval van de blessure van eerder dit jaar. Vast geen toeval dat het samen komt. Het is niet heel ernstig: mijn rug voelt stijf en mijn lies trekt iets bij het lopen – een psoas-spier zit niet lekker. Vorige week voelde ik me in totaal daardoor nogal uit de zak geschud. De chiropractor hielp maar heel tijdelijk, morgen kan ik terecht bij een fysio.

Niet heel fijn, een maand voor de marathon. Net daarvoor ging het juist zo goed! Maar er is ook zeker geen man overboord. Daarom: geen paniek! Ik kan wel lopen, namelijk, dat voelt alleen niet lekker. Hopelijk gauw weer wel!

Door admin|2015-10-19T15:05:53+02:0019 oktober 2015|Loop|0 Reacties

Lees meer

Vind ik lang hardlopen wel leuk genoeg?

Ik moest eens even in de spiegel kijken… aanleiding waren een paar negatieve redeneringen over lang hardlopen. Ik betrapte mezelf er bijvoorbeeld op dat ik dacht ‘ik wil best graag een keer de Kustmarathon lopen, maar ik denk niet dat ik het na mijn Ironman ooit nog op ga brengen om nog een keer voor een marathon op te bouwen’ (misschien doe ik hem er dus achteraan, zie hier). En tijdens de eerste duurloop van 30 kilometer ooit voor mij, gisteren, zat ik er mentaal compleet doorheen. Ik heb nogal wat stukken moeten wandelen, want dat eindeloze gesjok door de polder in m’n uppie, ik was het spuugzat.

En dan heb ik van die gedachten als ‘zie je wel, lang hardlopen is niks voor mij’ en ‘ik vind dit eigenlijk helemaal niet leuk’ en ‘mijn benen zijn hier absoluut niet voor in de wieg gelegd’ en ‘fietsen vind ik veel leuker’ en, en, en…

Dus ik moest eens even goed in mijn ziel boren: vind ik dat lange hardlopen eigenlijk wel leuk genoeg? Of ben ik mezelf iets verschrikkelijks aan het aandoen, omwille van de marathon en de hele triathlon? Zit ik iets ontzettend te forceren vanwege dat heilige doel, iets wat mijn lijf eigenlijk helemaal niet wil?

Ja en nee. Ja, want makkelijk gaat het niet. Of althans, soms niet. De 30 kilometer van gisteren waren k*t (misschien vanwege de plotselinge kou?), de 28 van een dikke week eerder liep ik fluitend. Die wisselvalligheid heb ik maar te accepteren, en net zoals ik niet na zo’n goeie te hard ‘jippie’ moet denken, moet ik ook niet na een slechte in zak en as zitten. Maar lang hardlopen gaat zeker niet vanzelf bij mij, ik bevecht die kilometers met veel meer moeite dan op de fiets.

Nee, want afgezien van een soort sjokkerige vermoeidheid gaat het goed – ik ben blessure- en pijnvrij, ondanks dat ik meer kilometers maak dan ooit tevoren. Als het écht niets voor mijn lijf was, zou het mij dat wel met meer klem vertellen, daar vertrouw ik op.

En nee, want ik wil dit wel graag. Wat mij motiveert, ik blogde er al eerder over, is het verleggen van mijn grenzen. Kan ik dat, een marathon, een hele triathlon? Het is één groot experiment en dat is niet altijd leuk of makkelijk. Maar het experiment houdt me gaande. Het is vooral daarom dat ik denk: ik weet niet of ik het hierna ooit nog opbreng. Want een twééde marathon of Ironman, daarbij verleg ik die grenzen niet, of althans, hooguit in snelheid, maar voor zo’n slak als ik is dat amper de moeite.

Vandaar: voor nu is het okee, maar hierna, geen idee. Tien kilometer is ook een mooie afstand.

Wel weet ik: zeg nooit nooit.

Door admin|2015-10-13T17:59:10+02:0013 oktober 2015|Boeken, Loop, Waarom|0 Reacties

Lees meer

De ideeën springen in mijn hoofd

Eén van de fijne dingen van duursport vind ik het denken terwijl je bezig bent. Ik heb de beste ideeën tijdens het lopen en fietsen, en ik ontwerp bijvoorbeeld ook mijn teksten en trainingen terwijl ik aan het sporten. Als ik thuiskom, hoef ik het alleen nog maar op te schrijven. Het is het principe van body in motion, mind in motion en van je onder- en halfbewustzijn de kans geven om wat te borrelen en te pruttelen terwijl je wel met iets anders bezig bent zonder dat dat je hoofd helemaal in beslag neemt.

Ik ben daar zeker niet alleen in. Voor Fiets Magazine interviewde ik daar ooit hoogleraar Peter Hagoort over. Die steekt het niet onder stoelen of banken dat hij fietsen nodig heeft bij zijn wetenschappelijke werk. Aan hem ontleen ik de titel van deze post. Ook bij Mark Van Den Bossche vond ik soortgelijke inzichten. In mijn trainingen herkennen deelnemers het vaak ook: dat je met achter de computer blijven zitten het minst ver komt als je schrijven stagneert. Helaas is er maar op weinig kantoren ruimte om dan te gaan wandelen, fietsen of wat dan ook. (Gelukkig ben ik eigen baas!)

Vorige week dinsdag liep ik onderweg naar de atletiekbaan wat te mijmeren. Het resultaat ervan? Een blogpost op mijn werkblog. Zo werkt dat dus!

Door admin|2015-10-12T11:31:36+02:0012 oktober 2015|Loop, Waarom|0 Reacties

Lees meer

Ingeschreven!

Kijk nou welke mail ik net ontving:

Mail bevestiging inschrijving

Oftewel: ik heb me ingeschreven!

Ik zat de laatste tijd nog even te twijfelen of het niet toch beter Barcelona (begin oktober) kon worden dan Vichy (eind augustus), maar afgelopen zaterdag hakte ik de knoop door: Vichy heeft rustiger zwemwater, en eind augustus komt beter uit. Enerzijds is dat omdat de training dan helemaal in de zomer plaatsvindt (deze september vond ik al niet fijn meer: het buitenwater al te koud, de dagen soms al heel somber, werk plots druk), en anderzijds omdat dan als alles goed gaat (ik vlot herstel en nog puf, zin en energie over heb), ik begin oktober de Kustmarathon kan lopen. Dat zou ik best één keer willen, dacht ik afgelopen zaterdag, zoals ik dat elk jaar denk. Maar of ik het ooit kan opbrengen daarvoor te trainen? Volgend jaar zou het zonder opnieuw opbouwen kunnen, mits ik dus goed door de voorbereiding en de Ironman zelf heen kom. Dat zie ik verder volgend jaar wel, want voor die marathon hoef je je niet heel vroeg in te schrijven. En het is geen must, maar deze planning biedt wel die mogelijkheid.

Door admin|2015-10-05T15:36:36+02:005 oktober 2015|Loop, Triathlon algemeen|0 Reacties

Lees meer

Grens verlegd

Ik heb vandaag voor het eerst meer dan 25 km hardgelopen. Het werden er 28, waarvan 15 in de Kethelloop. Daar heb ik alle vijf de keren mee meegedaan, en net als vorig jaar had ik hem nu verwerkt in een training: lopend erheen, de loop doen, en met een omweg lopend weer terug. Vorig jaar deed ik de 5 km hard en won ik zelfs nog bloemen als derde dame op dei afstand. Dit jaar deed ik de 15 als duurloop. Het is een leuke loop, door het oude dorpje Kethel en Midden-Delfland (GPS).

Het ging prima: ik liep lekker, het ging makkelijker dan de 25 kilometer van twee weken geleden (de ene duurloop of de andere, dat is toch een wonderbaarlijk verschil), het was prachtig weer, leuk om een deel van zo’n lange duurloop andere lopers om me heen te hebben én verzorging, en zelfs nog even manlief als supporter, die onderweg was voor een boodschapje.

En zo heb ik dus een grens verlegd, en dat ga ik tussen nu en de marathon (15 november) nog een paar keer doen. Vanaf de Kandelaarbrug liep ik verder dan ooit tevoren (nouja, hard dan – wandelend heb ik de 42 km zelfs al gehaald), en daar was ik me wel van bewust. Mij motiveert dat, nieuwe dingen doen, mijn grenzen verleggen, onbekend terrein verkennen, in het algemeen, maar zeker bij het sporten. Het is hét idee achter de Ironman-ambitie.

Gek genoeg voelde het vandaag dus niet zo grensverleggend, omdat het relatief makkelijk ging. Dat geeft moed, zeker samen met die lekkere halve marathon van vorige week. Ik begin erin te geloven dat 42 km ook wel moet kunnen lukken – want ik vind dat toch nog wel een intimiderende afstand.

Gister ook nog even kunnen kijken hoe het moet, zo’n marathon, want Henk deed mee aan de Kustmarathon en ik was supporter. Mooie dag gehad: hij heeft prima gelopen, het was alweer fraai weer (heerlijk al de hele week, wat een cadeautje na al die regen en somberheid – ik heb zelfs nog wat nieuw bruin opgedaan!), en dat parcours blijft prachtig. Het was Henks vijfde deelname, dus we hebben inmiddels een hele routine, inclusief naderhand met mijn broer erbij mosselen eten op de Vlissingse boulevard!

Op de eerste foto hieronder zit ik in de sporthal in Burgh, vlak voor de start, en op die eronder gaat Henk bijna finishen (Zoutelande).

Door admin|2015-10-04T17:43:39+02:004 oktober 2015|Loop, Waarom|0 Reacties

Lees meer

21,1 km sightseeën door Zoetermeer

Afgelopen zondag meegedaan aan de Geuzenloop in Zoetermeer. Zoetermeer is hier helemaal niet ver vandaan, maar toch kom ik er niet vaak en ken ik het niet goed. Ik was dus wel benieuwd naar het parcours, en dat werd inderdaad een verrassende ontdekkingstocht door veel meer groen dan ik had verwacht:

GPS van de route

Ik had me voorgenomen om vooral ontspannen te lopen en ervan te genieten, op zoek naar wat meer vertrouwen in die langere afstanden. Ik wilde eigenlijk zo finishen dat ik erin ging beginnen te geloven dat de dubbele afstand ook echt heus mogelijk is. Of nouja, ik wilde 18 km zo lopen, en dan eventueel nog versnellen.

Dat is gelukt: ik vond het leuk, het ging lekker, ik liep vlak, sneller dan mijn duurlooptempo, en ik kon die laatste drie kilometers inderdaad versnellen (de laatste was mijn snelste). Ik kwam uit op 2u03’10”. Dat is nou niet echt snel, maarja, niet belangrijk, want doel bereikt, en alle gedachten aan tijden en snelheden wil ik voor die langere afstanden loslaten. Manlief deed dat niet, trouwens, en die werd 1e bij de mannen 55+! (uitslagen)

Wat hielp was dat het super omstandigheden waren: stralend zonnig, net niet te warm, de wind net niet te hard. En ik ben nog gefilmd ook!

Door admin|2015-09-29T11:35:56+02:0029 september 2015|Loop|0 Reacties

Lees meer

Dialogen met de niet-sporter

Waargebeurde mini-dialoogjes tussen de sporter en de niet-sporter:

1.

Onze auto staat op de stoep voor de deur, want we zijn hem aan het inladen voor een weekend weg. De buurman komt nieuwsgierig kijken .

Buurman: Waar gaan jullie heen?
Henk: Naar Ieper – ik ga daar zondag een marathon lopen.
Buurman: Een marathon? Is dat ver? Hoe ver is dat dan?

2.

We zijn met de auto op weg, dit keer naar Vlissingen. Onderweg stapt Henk op de Neeltje Jans uit om het resterende gedeelte te gaan lopen, als 30 km duurtraining. In Middelburg heeft hij moeite om de weg te vinden. Hij spreekt een voorbijgangster aan.

Henk: Mevrouw, kunt u mij misschien vertellen hoe ik het beste in Vlissingen kan komen?
Middelburgse vrouw, kijkt eens goed naar Henk: Lopend? U bent hárdlopend? Maar meneer, dat heeft u toch helemaal niet nodig, u bent al zo slank!

3.

Ik (alweer enige tijd geleden): Ik ga de Marmotte fietsen, een prestatietocht van 180 kilometer in de Franse Alpen, over vier cols.
Vriendin: O, en waar slaap je dan onderweg?

Variant (3b):

Henk: Ik heb drie keer de Elfstedentocht geschaatst, 200 kilometer door Friesland.
Buitenlander: O, en hoe regelen ze dan de slaapplaatsen?

Door admin|2015-09-25T13:09:26+02:0025 september 2015|Fiets, Loop|0 Reacties

Lees meer

Knoop doorhakken

Het is inmiddels mogelijk om je in te schrijven voor de Ironman van Vichy van volgend jaar, maar op de valreep ging ik toch weer twijfelen, vooral omdat het er dit jaar 35 graden was. Barcelona is ook nog een optie, die is begin oktober, en daar moet je daarna snel bij zijn voor volgend jaar, want die raakt gauw uitverkocht. Voordat ik de knoop echt doorhak, heb ik mijn overwegingen op een rijtje gezet en op het Triathlonforum voorgelegd. Dit was mijn post:

Zoals ik al langer loop te roepen, wil ik volgend jaar één keer een hele triathlon doen, en ik heb me de afgelopen maanden bezig gehouden met de vraag welke. Voordat ik me in ga schrijven, wil ik jullie mijn redenatie voorleggen, vooral omdat ik me afvraag of ik misschien iets over het hoofd zie en/of redeneerfouten maak.

Mijn overwegingen:

Ik heb het liever warm dan koud c.q. kan niet goed tegen kou water (ik heb het liefst water van > 20 graden; zonder wetsuit zwemmen vind ik geen bezwaar). Echt heet weer (> 30 graden) is dan een nadeel, maar ik vind dat minder erg dan kou.
–> dus triathlon aan het einde van het seizoen, zodat ik in de zomer kan fietsen en in open water zwemmen.
–> dus zuidelijker dan in Nederland, vanwege vooral de waterteperatuur

Niet moeilijker dan nodig is, dus vooral niet steil klimmen op de fiets c.q. een relatief snel parcours.

Bij voorkeur op autorijd-afstand.

En als het verder niet uitmaakt, net ietsje liever een Ironman dan een andere (vanwege de goede organisatie en omdat het me wel bijzonder lijkt om op de finish dat ‘you are an Ironman’ te horen)

Zo kwam ik uit op de Ironmans van Vichy (eind augustus), met mogelijk hitte als grootste nadeel (afgelopen keer tegen de 35 graden) of Barcelona (begin oktober) maar dat is verder weg.

Zie ik nog opties over het hoofd en/of klopt mijn redenatie, en zo ja, welk van die twee zou jullie voorkeur hebben? Meedenken zou ik zeer waarderen!

Meegedacht wordt er ondertussen en het gaat vast wel uitkristalliseren. Ik laat het natuurlijk weten hier als ik de knoop doorhak!

Ondertussen ben ik lekker aan het trainen voor de marathon. Dat gaat goed, zaterdag duurloop van 25 km gedaan. Dat ging okee, maar ik vond het wel lang en daardoor zwaar. Ik vind het nog steeds onvoorstelbaar dat het strakkies nog 17 km verder is. Verder ben ik net iets te druk geweest met andere dingen (leuke en werk) en daardoor nu een beetje moe. Dat is wel weer een les: agenda goed bewaken om te zorgen dat ik voldoende energie overhoud als ik zwaar train. De komende tijd ziet dat er beter uit.

Door admin|2015-09-21T17:31:32+02:0021 september 2015|Loop, Triathlon algemeen|1 Reactie

Lees meer

Foto marathonfietsbegeleiding

Henk vond via Facebook een foto die mijn verhaal van eerder vandaag over de In Flanders Fields marathon fraai illustreert. Hier is manlief (700) onderweg, niet ver meer van de finish, met z’n mede-strijder, diens fietser (beide uit de omgeving van Ieper afkomstig), en ik. Met inmiddels een jasje aan, maar je ziet nog wel dat beide fietsers hetzelfde shirt dragen.

Door admin|2015-09-15T18:00:58+02:0015 september 2015|Fiets, Loop|0 Reacties

Lees meer

‘Een boek met een mooie boodschap: laat je niets wijsmaken, sport verstandig en blijf realistisch.’

‘Een boek met een mooie boodschap:
laat je niets wijsmaken, sport verstandig en blijf realistisch.’