Maandarchieven: november 2015

Einde #projectnieuwevloer

Het heeft op dit moment weinig met het sporten te maken, maar ik meld het toch maar even, omdat ik het er eerder over had: eindelijk is ons project nieuwe vloer afgerond. Dit is het resultaat:

2015_11_01_0002

2015_11_01_0004

Vergelijk dat eens met het ‘gat’ dat ik in mei hier postte! En ook ten opzichte van daarvoor is het een stap vooruit. Deels is dat te zien (de marmerstone is erg mooi geworden!), deels ook niet: we hebben nu vloerverwarming, en dat is erg lekker. Bovendien dus geen rotte balken meer, en minder last van de ratten (al zijn die nog niet helemaal uit het huis verdreven).

Het heeft allemaal wel veel langer geduurd dan we hadden verwacht. We hebben ruim vier maanden boven gebivakkeerd. In het voorjaar vond ik het allemaal bovendien best stressvol, en was de combinatie van nieuwe vloer, druk met werk, wedstrijden én de blessure van toen wel heel pittig.

Het boven wonen wende, maar het was toch een grote opluchting toen we een maand geleden weer een woonkamer terugkregen en ik bovendien mijn werkkamer weer voor mezelf had. De terugverhuizing was ook nog even wat rommelig, maar er stond dit keer geen tijdsdruk op, en dat scheelde in de stress en ook in de lichamelijke belasting. We hadden die enorme boekenkast door de verhuizers leeg láten halen, maar we hebben zelf weer alles teruggezet. Dat kon met één of twee doosjes per dag, op het gemakje. Afgelopen zaterdag zijn de lege verhuisdozen opgehaald en zat het er dus echt op.

En dan denk je dus: nou, mooi, klaar, #projectnieuwevloer (zo twitterden we er af en toe over). Zijn ze hier verderop bezig met #projectnieuwebrug en hebben we af en toe moeite om ons huis terug te vinden:

2015_11_03_0002

Je kunt er daar naar links echt niet door, want daar is een gat in plaats van een brug. Eerder al was de straat verderop opgebroken, en naar de andere kant is de Delftweg ook opgebroken en afgesloten. En dat heeft wel invloed op het sporten, want we fietsen en lopen hele omwegen!

Nog een relatie met sport: tijdens het uitpakken van al die boekendozen dacht ik wel eens: ’te veel hobby!’ Er moest bijvoorbeeld wat weg naar de kringloop om ervoor te zorgen dat die grote kast niet binnenkort uit gaan puilen. En dat ’te veel hobby!’ dat denk ik ook met enige regelmaat als ik weer eens vooral sportkleren uit de was haal en sta op te hangen. Leuk hoor, die hobby’s, maar soms is het veel werk!

 

Door |2015-11-04T11:41:12+01:004 november 2015|Triathlon algemeen|0 Reacties

Marathonweer

weerJa, het is zinloos, zo lang van tevoren. Maar ik kan het toch niet  laten: kijken naar het weerbericht voor de marathon. Op dit moment ziet dat er super uit. Maarja, het kan nog enorm veranderen, dus misschien maak ik me nu blij om niks, terwijl ik me in het omgekeerde geval misschien onterecht zorgen zou maken. Daarom: zinloos. Maar de verleiding om regelmatig te kijken is echt te groot!

 

Door |2015-11-03T13:20:11+01:003 november 2015|Loop|0 Reacties

Mooi hè alles

Mooi he alles

Het is een aloude Loesje-poster waar ik sinds een dikke week steeds mee in mijn hoofd zit. Want wat is het lekker weer en wat zijn de herfstkleuren mooi dit jaar!

Mijn twee fietstrainingen van de afgelopen week stonden helemaal in dat teken, en dat terwijl het in beide gevallen om ‘gewoon’ woon-werk-fietsen ging. Nouja, dat wil bij mij dus zeggen: thuis-opdrachtgever-fietsen. Als dat praktisch haalbaar is, doe ik dat graag.

Vorige week maandag gaf ik ’s middags een training in de buurt van de Zevenhuizer Plas (die ik in augustus ben overgezwommen, maar dat terzijde). Heen rond lunchtijd onder een stralende, warme zon langs de Rotte – heerlijk. Terug was de zon net onder aan het gaan, en dat gaf prachtige, melancholieke kleuren, opnieuw langs de Rotte. Okee, als je dan wat verder om je heen kijkt zie je de flats van Ommoord en dergelijke, maar dichterbij is het toch alleen maar landelijk, en schijnen die laatste zonnestralen op bomen, water, gras en een enkele paardenrug. Geweldig.

Gister fietste ik naar Den Haag. Ik vertrok in de kille mist, en toen ik in Delft even niet oplette, was die zomaar weg. ‘Hallo wereld!’ dacht ik. In Rijswijk zag ik de zon boven de daken uit komen piepen, en eenmaal in het centrum van Den Haag was het stralend zonnig met een kraakblauwe lucht.

Op de terugweg was het bijna meteen donker, maar toen vond ik het simpelweg heerlijk om buiten te zijn, want ik had het binnen de hele dag net iets warm-benauwd gehad. Een uur lang herfstlucht inademen is dan letterlijk een verademing, zeker het laatste stuk, voorbij Delft, toen het rustig werd. Bovendien gaf het me een kick om te merken dat mijn benen beter voelden dan ’s ochtends: er was weliswaar een werkdag overheen gegaan, maar ze waren duidelijk alweer meer hersteld van de lange duurloop van de dag ervoor.

Soms denk ik wel: het is best een boel gedoe, dat ‘zakelijke’ fietsen. Ik sleep kilo’s spullen mee, kan mijn fiets niet fatsoenlijk stallen (bij de Rijksoverheid zelfs niet, dat stelt me nog steeds teleur), sta me in de wc om te kleden, douchen ho maar, en ik kan mijn kleren ook niet uithangen. Het naarste moment van de dag is altijd bij vertrek die nog licht-klamme en muffe spullen weer aantrekken. En dan is het druk, in Den Haag vooral, maar later in Delft opnieuw. En donker dus. En vanwege het omkleden kost het me alles bij elkaar toch een boel extra tijd, ten opzichte van de metro.

Maar toch. Ik doe niets liever. Vanwege die Loesje.

 

 

Door |2015-11-03T13:13:10+01:003 november 2015|Fiets, Waarom|0 Reacties

En nu afbouwen

Daarnet de laatste duurloop gedaan voor de marathon. Enerzijds ging het beter dan gevreesd: m’n gekwakkel is over en ik liep zonder pijn. Donderdag had ik nog steeds wat laat van mijn lies, maar het is nu kennelijk toch echt weer okee, na wekenlang wat gesukkel met rug, lies, bekken – die regio. Er was de hele tijd wat, maar wel ook steeds anders, dus kennelijk was mijn lijf nogal aan het zoeken. Hopelijk heeft het het nou weer voor een tijdje gevonden. Zo voelt het nu wel, en dat is mooi.

Anderzijds ging het slechter dan gehoopt – ik blijf het moeilijk vinden, dat lange lopen. Ik heb nu 30,5 km gelopen, en nu wel echt alles, dus ik heb nu voor het eerst langer dan 30 kilometer gelopen. In de buurt van de 25, 26 km vond ik het wel heel taai, dan kost het me veel wilskracht om die steeds moeier en zwaarder wordende benen voor elkaar te blijven zetten. Het ging beter dan de vorige keer 30, maar minder goed dan de 28 dáár weer voor, en het blijft me nog een totaal mysterie hoe ik over 2 weken nog 12 kilometer verder moet lopen.

Maar goed, daar speelt dan de wedstrijdkick een rol in natuurlijk, én het uitrusten dat ik de komende twee weken ga doen. Want vanaf nu is het afbouwen. Nog wel een beetje trainen, maar afbouwen en vooral zorgen dat mijn lijf over twee weken fris is. Op tijd naar bed, goed eten – en gelukkig is werk niet meer zo heel druk tot aan ons vertrek. ik kijk ernaar uit!

Door |2015-11-01T19:59:16+01:001 november 2015|Loop|0 Reacties
Ga naar de bovenkant