Ik heb zaterdag als ’toetje’ van het seizoen meegedaan aan de GO Triathlon Zierikzee (1/8e). Het werd een lekker toetje!

De triathlon had een werkelijk schitterend parcours. Zierikzee is een mooie oude stad en de triathlon is in het historische centrum. Het parc fermé was langs de oude haven in de historische binnenstad, zwemmen van de nieuwe naar die oude haven, fietsen door de Zeeuwse polder, lopen opnieuw door die mooie stad. Wel wat ‘bonkige’ stukjes met kasseien enzo, maar dat hoort erbij natuurlijk. Hier is een foto (na afloop) van het zwemparcours en de start van het fietsparcours (over het bruggetje en door het poortje onder de toren door):

Het was ook nog eens fantastisch weer, en het water was nog zo warm dat ik zonder wetsuit heb gezwommen, dat ging prima – lijkt me uniek voor eind september. En zout water – lekker! Bovendien was het gezellig. Manlief deed ook mee, voor het eerst op zijn nieuwe oude fiets, achter hem te zien. Onze buurvrouw Corine in de wisselzone maakte deze foto van ons:

Qua sportieve prestatie was ik wel tevreden gezien mijn huidige vormpeil: fietstijd in de top 10 bij de vrouwen overall, en het lopen ging niet zo hard maar wel met grinta:

Ik finishte in 1:23:12, als 5e van 7 D50+. Meer zat er niet in, dat voelde ik gister ook wel, en zelfs vandaag ben ik nog een beetje stijf.

Alleen had ik erg slechte wissels. Ik ben daar nooit heel goed in en dit seizoen al helemaal niet door de focus op fietsen, en daar kwam nog bij dat ik een nogal enerverende week achter de rug had met onder andere vrijdag nog een begrafenis in Nijverdal (lange dag, maar niet alleen maar verdrietig: ik heb ervoor zelfs nog een rondje gefietst in die prachtige omgeving), dus een hoofd vol met andere zaken. Ik had snelveters willen doen in  m’n nieuwe loopschoenen bijvoorbeeld, maar dat was ik totaal vergeten.

Bij het wisselen zelf merkte ik het ook. Ik ben altijd al wat verstrooid, maar nu was het echt extreem. Wat er bijvoorbeeld mis ging was dat ik m’n loopschoenen aantrok en toen dacht: hé, waar is m’n haarband? Nou, in m’n schoen dus. Schoen weer uit…

Van mijn fietswissel maakte een kennis van Corine dit filmpje (die dacht dat zij het was), ik kreeg het van haar doorgestuurd.

Het was ook goed georganiseerd. Enige kleine puntje van kritiek was dat ik alles erg krap vond, vooral de wisselzone (ook nog eens pal langs het water, dus ik kreeg visioenen van in de haven verdwijnende tassen) en het zwemparcours (brugje als bottleneck). En zelfs bij de finish kreeg ik nog een trap tegen m’n kuit (zonder erg) van iemand die mij net in het krappe bochtje net voor de streep per se nog moest inhalen.

Direct na de finish was ik dan weer wel in mijn nopjes met de grote bak met drop, winegums en ander snoep – jummie! En nog een leuke medaille ook:

Als triathlon is het een aanrader! Heel veel enthousiast publiek langs het loopparcours ook. Ik ken dat ook van bij de Kustmarathon: die Zeeuwen weten sporters wel te waarderen!