Er was de laatste weken wat meer aandacht dan gemiddeld voor vrouwensport, vanwege het WK voetbal. In de NRC van 26 juni stond een artikel ‘Super sportlijf? Serieuze aandacht’ over de rol van de media bij het al dan niet serieus nemen van vrouwentopsport – iets wat bijvoorbeeld de meeste mannelijke voetbalcommentatoren en -talkshowbezoekers niet bepaald makkelijk afgaat. In het artikel komt Mary Jo Kane aan het woord, hoogleraar bewegingswetenschappen aan de Universiteit van Minnesota. Zij zegt een aantal beharigenswaardige dingen.

In de eerste plaats de getallen: van alle professionele en serieuze amateursporters in de VS is 43 % vrouw; media-aandacht voor prestaties van vrouwen: 4 %. En dan nog is een groot gedeelte daarvan zwemsters in sexy poses in mannenbladen. Het lijkt erop dat de media daar een grote kans laten liggen, want er komen steeds meer mensen naar de stadions om wedstrijden basketbal en voetbal te bezoeken. Publiek is er dus wel, dus waarom blijven de media vrouwensport negeren en/of zo eenzijdig behandelen? Kane vermoedt onwil:

Sport is gekoppeld aan mannelijkheid, macht en privilege. Een groep met een monopolie zegt niet opeens: ‘oh, sorry vrouwen! Hier s 50 % van de aandacht, 50 % van de commerciële belangen. Geen meerderheid geeft zomaar zijn macht op.

Dat is geen bewust beleid en zeker geen kwaadaardigheid, en het kan wel degelijk veranderen. Meiden, vrouwen, vaders en ook jonge mannen zeggen liever serieuze aandacht voor vrouwensport te zien dan de zo gesexualiseerde berichtgeving van nu. Ik denk ook dat het al verandert, en dat al die denigrerende geluiden over vrouwenvoetbal van de laatste tijd krampachtige verdediging zijn van het mannenbolwerk. Vrouwenvoetbal kan niet meer genegeerd worden, dus doen ze er maar laatdunkend over. Dat is (denk en hoop ik) de opstap naar het gaan accepteren en serieus nemen ervan.

Ik kan me dan ook van harte vinden in Kane’s oproep: als je als journalist vernieuwend wil zijn, zoom dan eens niet in op de borsten (‘bij welke spiergroep horen die precies?’) maar behandel vrouwen als sporters.