We zijn weer thuis, na opnieuw een lange maar relaxte dag in de auto gister. We hebben voor de gein de tolwegen vermeden, en dan doe je er langer over, maar we hebben wel meer gezien. We waren uiteindelijk tegen middernacht thuis. Leuk om ook daar meteen weer een felicitatie aan te treffen:

kaartje

Ik ben sowieso heel erg verguld met al jullie reacties per mail, SMS, Twitter en op dit blog! Vooral ook leuk om te lezen dat de live tracking bevallen is. Ik heb zelf gisteravond nog net kunnen zien hoe veel doorkomsten ze geven, dat is wel grappig. Het loopparcours had veel slingertjes die af te snijden waren, dus lagen er veel matten, en leuk dat ze zoveel van die data doorgeven. Inmiddels staat er een samenvatting.

Ik heb daarnet de blogposts die ik maandag had geplaatst opgekalefaterd, dus de teksten van zaterdag en die van maandag over de dag zelve: de foto’s staan erbij, ik heb nog wat kleine dingetjes geredigeerd en links toegevoegd. Wie nog veel meer foto’s wil zien: zie Henks Flickr of de Finisherpix (oeps, duur zeg! en het filmpje klopt niet, dat is van vorig jaar). Ik zal zelf de komende tijd ook nog wat nagekomen zaken hier posten.

Nog wat aanvulling op basis van de uitslagen: de Roemeen met wie ik aan het eind heb opgelopen heet Voicu, die naam had hij wel gezegd, maar die was te exotisch om zondag in m’n moeie hersenen te blijven hangen. Mijn Argentijnse buurman heet Juan en is gefinisht in 12:28:06. Mijn Britse naamgenote heeft beter gelopen dan ik en is gefinisht in 14:36:50. Van de gefinishten ben ik in mijn leeftijdscategorie één-na-laatste geworden. Ik was 1514e overall, van 1822 inschrijvers, en 1551 gefinishten (de rest is DNS, DNF of DQ). Ik meen me te herinneren dat de koploper een Duitser was, toen die me inhaalde op de fiets, maar uiteindelijk heeft een Brit gewonnen, Harry Wiltshire, in een voor mij echt werkelijk totáál onvoorstelbare 08:17:14. 

Enne, het gaat nog steeds prima. Ik hoest een beetje. Bovenbenen en onderrug zijn nog wat stijf en sinds vandaag kan ik voelen dat het toch mijn rechter bovenbeen is geweest dat het het zwaarst gehad heeft, door die onwillige knie. Maar niks ernstigs. De spierpijn valt me heel erg mee, sowieso, maar zeker die in m’n schouders en nek. Toen ik zondag van mijn fiets stapte, dacht ik dat ik die een paar dagen lang amper zou kunnen bewegen, maar kennelijk heb ik het bij het lopen ook weer een beetje los weten te lopen. Onder het fietsen merkte ik het ook al: tijdens het ene onderdeel herstel je toch een beetje van het vorige. Kennelijk.

Vannacht heb ik ook weer doorgeslapen zonder midden in de nacht te gaan lopen snaaien. Maar dat is misschien vanwege de enorme portie Waalse friet met pickles gisteravond?