Eens in de drie jaar is er in mijn vakgebied een driedaagse wetenschappelijke conferentie. Ik ga daar graag heen, maar drie jaar geleden ging-ie vanwege corona niet door en zes jaar geleden zat ik in Nieuw-Zeeland. Het was dus al negen jaar geleden, en van toen herinner ik me heel goed dat ik twee keer was wezen zwemmen in het zwembad in Leuven dat wel heel dichtbij mijn B&B bleek te liggen. Misschien herinner ik me dat juist wel zo goed omdat het leidde tot een van de eerste blogposts hier.

De planning van de conferentie is van december naar januari verschoven, en zodoende ben ik net terug van drie dagen Twente. Door toen in Leuven kleeft zwemmen aan de VIOT-conferentie, en dus was ik dat zeer zeker weer van plan. Het is ook lekker om te bewegen na of tussen al dat zitten luisteren en praten door. Ik had snel gekeken en gezien dat er op de universiteit een zwembad was, dus dat zat wel snor, dacht ik. Maar toen ik eens beter keek, zag ik dat de openingstijden wel heel beperkt waren en bovendien alleen voor abonnementhouders. Rumpf.

Wat googlen leverde me op dat de enige reële optie de Aquadrome was, zo’n 6,5 kilometer van universiteit en hotel. Nieuw plannetje: fiets huren bij het hotel, dat kon volgens de website, en erheen peddelen, ook leuk.

Dus ik kom woensdag tegen zessen aan bij het hotel en zeg meteen: ik wil graag een fiets huren voor vanavond. Het antwoord van de receptioniste:

We hebben alleen e-bikes

Pardon? Of de website staat toch fietsen?

Nou goed, doe dan maar een e-bike zonder accu, heb ik niet nodig, ik weet niet hoe het werkt en die accu schijnt gejat te kunnen worden dus moet-ie mee het zwembad in ofzoiets, laat maar zitten. En ik heb ook gewoon weerzin tegen een e-bike natuurlijk, en tegen de vanzelfsprekendheid ervan. Ik denk dan toch een beetje ‘over mijn lijk’. Maar daar heeft zo’n receptioniste allemaal geen boodschap aan. Zou ze m’n vieze gezicht gezien hebben?

Toen kreeg ik het contractje onder mijn neus en schrok eerst van de huurprijs (€ 25) en daarna van het eigen risico bij schade en diefstal (€ 1500). Dat heb ik dus maar afgekocht voor € 5, want ik zou de stad in (en ik denk misschien een beetje Randstedelijk). Dus voor € 30 had ik een fiets. Voor een avond.

Oef, als ik dat had geweten… dan toch maar een OV-fiets of met bus of trein de stad in. Maar nu had ik al zin in fietsen. En dan moest ik er dus maar wat voor over hebben. Zucht. Op het totaalbedrag voor de drie dagen maakt het niet eens zo veel uit. Vooruit dan maar.

De fiets bleek het zonder accu inderdaad goed te doen, maar dan had ik geen licht (oeps), er zat een kraak in de crank en alleen een drukslotje op, geen ketting ofzoiets. Buitengewoon slechte prijs-kwaliteitverhouding dus.

Ik heb er uiteindelijk, heen en weer met ook nog een boodschapje, ongeveer 15 kilometer op gereden, wat neerkomt op € 2/km – mijn duurste fietskilometers ooit. Op de terugweg heb ik met m’n telefoon een voorlamp geïmproviseerd en gelukkig kwam er niet ook nog een boete bij. Ik was blij toen ik ‘m weer veilig terug kon stallen:

Gelukkig heb ik wel lekker gezwommen en was het alles bij elkaar een leuk soort avontuur dat zo’n conferentie opleukt. Maar ik vind het wel bespottelijk dat een hotel adverteert met ‘fietsen’ en dat het dan alleen e-bikes zijn. Ik zie dat het er wel staat als je wat verder kijkt, maar dat was niet tot me doorgedrongen – ik kan dat ook ergens slecht geloven. Dat je dus wel e-bikes, e-choppers en e-sloepen kunt huren, maar geen gewone fiets. Ik word daar ook treurig van.

Nou, in elk geval: ik ben donderdag ook nog wezen hardlopen, in heerlijk weer en prachtig landschap, en alles bij elkaar waren het drie fijne dagen – ook echt een uitje!