Ik heb zojuist een knoop doorgehakt en me tot half september afgemeld als bloeddonor. Ik was al weken geleden opgeroepen, maar er kwam steeds wat tussen: wedstrijd, zware training, gewoon te druk, maximaaltest, nog een zware training… Gister realiseerde ik me: het gaat hem gewoon niet worden tot aan de Ironman. Ik heb wel eens vaker een donatie wat uitgesteld vanwege het sporten, maar bijna 5 maanden, nee, dat nog nooit.

Het is een voorbeeld van de dingen die moeten wijken voor dat ene doel. Nou’ja, moeten, het is meer mogen eigenlijk. Er mogen dingen dit seizoen wijken, als gevolg van het commitment dat ik ben aangegaan. Ik wil gewoon die hinder van het bloedgeven nu niet hebben, het is al pittig genoeg voor mijn lijf. Da’s een keuze, en dit jaar mogen die keuzes zo uitpakken. 

Wat ervoor wijkt is deels een kwestie van tijd en planning. Laatst heb ik bijvoorbeeld ‘nee’ gezegd tegen een (niet zo interessante) klus omdat die het trainingsschema voor die week onuitvoerbaar zou maken. Deels is het ook een kwestie van lichamelijke belasting. Voorbeelden daarvan zijn het bloedgeven, maar ook alles wat wel inspanning en dus herstel vergt maar niet echt training is, zoals een dagje of weekendje wandelen met een vriendin (‘sorry, ik kan pas in de herfst’) of ‘zomaar’ een stukje fietsen. Of dat gaat dan zo van: ‘fiets maar een stukje van mijn 160 trainingskilometers met me mee dan’. Ik ga nog naar één popconcert, half juni, maar daarna wil ik ook geen uren meer hoeven staan.

Wat er ook voor wijkt is een echte zomervakantie. Vandaar dat dit thema nu regelmatig aan de orde komt, in gesprekken over vakantieplannen. Ja, we gaan aan het eind van de zomer dus nog naar Frankrijk, maar nee, we gaan niet de komende tijd ergens één of twee weken fietsen of wandelen. Dat kan ook niet, al is het maar omdat ik weet hoe snel ik m’n met veel pijn en moeite opgebouwde zwemspieren ook weer verlies. Maar niet getreurd, hoor, de zomer hier vind ik altijd wel lekker, en we zijn op het ogenblik bezig met zeer veelbelovende reisplannen voor ná eind augustus!

Het is voor het eerst ooit dat ik dit zo doe, en het is ook een reden om erbij te zeggen: en daarom is het dus ook echt eenmalig. Anders wordt mijn leven te eenzijdig. Dat van dat bloed geven, dat spijt me echt bijvoorbeeld. Vanaf september word ik weer een trouwe donor!