Even een korte update: ik ben gister door de fysiotherapeut uit de knoop gehaald: schouder nog een keer, bekken nu ook. Dat voelt nu beter, dus ik heb voorzichtige hoop dat ik morgen in Bilzen voorzichtig kan lopen. En in elk geval hoop ik te kunnen oefenen met eten/drinken/ravitallering op de fiets – én ervan te genieten. Want dat was af en toe weg de afgelopen weken, met pijn en zorgen.

Daarvoor vooral loslaten dat ik maar steeds niet weet hoe ik toch twee weken geleden zo onverwacht en ernstig ín de knoop ben geraakt. Dat niet-begrijpen frustreert me, maarja – shit happens, zeggen we dan maar. En nu gewoon weer terug naar de lol! Als ik zo bezig ben met inpakken en nog eens naar het parcoursfilmpje kijk op de website, dan krijg ik toch ook echt wel de kriebels.

En dan komt er vanochtend via Twitter (retweet door @hansschoonen van @trimapper) een lekker inspirerend nieuwsbericht door: vandaag gaat een 85-jarige non proberen de oudste Ironman-finisher ooit te worden. Daar laat ik me graag door inspireren!