We zijn inmiddels een paar dagen in Frankrijk. Dinsdag zijn we hierheen gereden, een lange, warme dag in de auto waar verder niet zo veel over te melden is. Nouja, het was druk rond Antwerpen en Brussel en de juffrouw in de telefoon die we MiepMiep noemen en die ons de weg wijst, heeft ons een uur om laten rijden: met een driehoekje over Reims naar Parijs, in plaats van rechtstreeks. Geen idee of daar enige gedachte achter zat.
Het vertrek
De Franse grens ziet eruit als vroeger, met een wegversmalling en politie, maar we mochten wel doorrijden. Manlief heeft z’n jellaba trouwens maar expres thuisgelaten en net voor vertrek z’n baard nog getrimd.
Aan het eind van de route deed MiepMiep het weer goed en zo kwamen we aan het begin van de avond aan in Fourilles, een gehuchtje in de Auvergne op dik 20 km van Vichy, naar het noordwesten. We hebben daar een huisje dat onze eerste AirBnB-ervaring is, en tot nu toe bevalt dat uitstekend. Ik wilde graag self-catering, dus met het eten van manlief, want Frans vegetarisch hotel- en restauranteten vind ik niet zulk geschikt sportvoer (kaas-kaas-kaas). Vandaar, en we vonden dit plekje aangekondigd als hartstikke rustig, met een tuin en een extra slaapkamer, wat voor mij fijn is als manlief snurkt. Wat hij nog niet heeft gedaan hier trouwens.
Ons huisje
Terwijl manlief kokkerelde ben ik even wezen loslopen – lijf heeft die lange dag stilzitten gelukkig goed verteerd. Ik kwam in het ‘centrum’ van het dorp langs het in elk Frans dorp aanwezige monument: er zijn er hier in de Eerste Wereldoorlog (links op de foto hieronder) weer eens veel meer gesneuveld dan in de Tweede (rechts).
Oorlogsmonument Fourilles
Henks domein
Hartstikke rustig is het zeker. Het barst ook van de vleermuizen, en toen we nog wat zaten na te tafelen, kon je die horen overvliegen: flapflapflap. Dat had ik nog nooit eerder gehoord, het geluid van vleermuisvleugeltjes.
Daarnaast is het huisje lekker koel, met van die dikke muren. Het is wel zo afgelegen dat we maar af en toe net een ietsiepietsie mobiel bereik hebben, geen wifi of iets dergelijks, en op de tv alleen maar Franstalige zenders zonder teletekst. Kom daar nog eens om!
Gister zijn we het fietsparcours wezen verkennen: we hebben de ronde gefietst waarvan ik er zondag twee moet doen, vanuit Vichy naar het zuiden. Die staat al helemaal uitgepijld, met Ironman-logo’s op het asfalt. Dat reed dus makkelijk. We waren bepaald niet de enigen met dit plan, grappig om al wat lotgenoten te zien onderweg.
Het is een mooi parcours, het is nog vlakker dan ik had verwacht, met maar één iets serieuzere klim, zo’n weggetje met een chevronnetje op de Michelin-kaart. Verder heel lieflijk: Frans boerenland dat me een fietsvakantiegevoel gaf, met om de paar kilometer een dorpje, nouja, gehuchtje meer, en met uitzicht op het Centraal Masssief. Best bijzonder dat ze zo dicht bij die bergen zo veel vrijwel vlakke wegen hebben weten te vinden. Op de informatie van de organisatie stond iets van 600 hoogtemeters per rondje, manliefs horloge klokte er 360 en het voelt zelfs nog als minder, omdat het lekker bolt.
Tijdens de koffiestop
Na anderhalf uur fietsen hebben we een koffiestop gedaan in de wereldstad Luzillat, althans, dat leek zo, want op de uitspanning stond ‘English spoken’. Nou goed, drie woorden dan. Maar ze waren wel heel aardig. Aan appeltaart bij de koffie doen ze hier echter niet, dus dat werd een kaasplankje uit de streek en stokbrood. Rare jongens, die Fransozen. Maar de koffie was lekker.
Het parcours viel me dus mee, en de hitte zo op de fiets ook. Er staat een beetje briesje en het is nogal een cliché, maar de hitte is hier echt anders dan bij ons. Het is kurkdroog, het lijkt hier ook een droge zomer geweest te zijn, en dus is het veel minder benauwd dan bij diezelfde temperatuur in Nederland (hebben jullie het nog een beetje?).
Drie dingen baarden me een beetje zorgen: ik heb nog steeds last van die rechterknie, dat is net in de laatste weken een zorgenkindje geworden bij het rijden op deze fiets, zelfs met wat aanpassingen. Er is wat met die knie en/of het komt door mijn bekken aan die rechterkant. Daar kan ik nou niks meer aan veranderen, ik moet hopen dat het zondag meevalt (het gaat op en neer, is al weg geweest ook), door de pijn heen bijten en vooral hopen dat ik ‘m niet meeneem naar het lopen. Thuis verder gaan oplossen, richting het volgende seizoen.
Verder gaat het onder mijn linkervoet branden, zo’n typisch fietserskwaaltje, en vinden mijn ogen die felle zon met droge lucht nog even wennen, wat me vooral doet twijfelen of zo’n hele lange dag contactlenzen wel goed zal gaan. Nou goed, we hebben nog even.
Na het fietsen heeft manlief zich de Lidl op de route naar ons huisje ingeworpen terwijl ik de fietsen bewaakte, en hij heeft daar eindelijk bier kunnen kopen. ‘Thuis’ ging dat even in de vriezer en o wat was dat lekker. Het was er gister even niet van gekomen en koud bier is bij deze omstandigheden wel een godendrank. Manlief heeft het verder niet zo op de Lidl dus straks op zoek naar iets anders. Zo’n grote winkel tussen een boel andere grote winkels en wezenloze parkeerterreinen doet ons aan Canada denken, we zijn toch blij dat het bij ons kleinschaliger is.
’s Avonds ook nog wat geschreven voor dit blog
Na een avond met vleermuisgeluiden snapten we vannacht ook wel waar die dieren allemaal van leven, want we hadden iets meer last van muggen dan de nacht ervoor.
Luie ochtend terwijl de was droogt.
Vanochtend een relaxte ochtend, al had ik ook nog wel een wasje gedaan, dat droogde als een trein natuurlijk in de hitte met briesje.Er kwam een auto met een triathlonfiets op het dak door het dorp gereden. De streek loopt helemaal vol met 4000 deelnemers: zaterdag de ene helft voor de halve, zondag de andere helft voor de hele.
Net hebben we een rondje Vichy gedaan, geslenterd in de warmte. De thermale bronnen zijn luid en duidelijk aanwezig en in eentje kon je gratis naar binnen om een slok te proeven (foto volgt). Het stadje oogt sjiek, 19e eeuws maar die glorie is niet vergaan. Druk is het niet. Overal zijn al Ironman-sporen, en gelukkig had dit café prima wifi bij de thee met wafel!
Ziet er goed uit. Hopelijk heb je een goede mix van een beetje tot rust komen, huisje en tuin zien er relaxed uit, en sportief fit zijn/blijven.
Hier is het rond de 30 graden. Gisteren was het 33 graden, het was alleen uit te houden onder mijn 90 jaar oude perenboom. Vandaag minder warm al, morgen onweer voorspeld, dat was eerst verwacht op zondag. Ik hoop dat het zondag niet te slecht is voor de vrouwentriatlon maar dat valt geloof ik wel mee.