Toen vorig jaar de coronacrisis losbarstte, was ik aan het opbouwen voor een goeie 10 killometer hardlopen, onder andere bij de Zwemloop in Vlissingen eind maart en de triathlon van Ter Aar in mei. Dat is er allemaal niet van gekomen natuurlijk. Terugkijkend verbaasde ik me er wel eens over dat ik nog zo kort van tevoren vrolijk met alles bezig was, nog (bijna) niets vermoedend van wat ons boven het hoofd hing.

Zo deed ik op maandag 9 maart nog gewoon het volgende opbouwstapje van het ‘korte werk’. Dat had ik met stapjes van 200 meter tegelijk opgebouwd naar 5 X 400 meter, 9 X 200 en 5 X100. Daarmee was ik nog één stapje van 200 meter verwijderd van de maximale intervalomvang. 

Dat laatste stapje, dus 5-10-5, is er nooit van gekomen. Na even wat rommelen heb ik het hardlopen omgezet in de onderhoudsstand en ben ik veel meer gaan fietsen – lekkerder voor mijn hoofd in die stressvolle weken.

In november heb ik het hardlopen weer uit die onderhoudsstand gehaald en ben ik opnieuw gaan opbouwen voor een goeie 10, met hetzelfde schema. Ik had toen nog wel hoop dat ik in maart dan ergens een loopje kon doen. Die hoop is vervlogen inmiddels, er gaat nog lang niks door. Maar opbouwen doe ik nog wel. Misschien ga ik op eigen houtje wel wat doen, dat zie ik nog wel.

Zo liep ik afgelopen donderdag die 5-10-5, en gek genoeg emotioneerde dat me een beetje. De training die gepland stond voor ongeveer 18 maart 2020 en die ik pas 11 maanden later echt liep. Dat is dan weer zo’n moment waarop ik alle narigheid en absurditeit van het afgelopen jaar voel.

Maar niet alleen maar dat. Ik heb ook gewoon lol in het lopen, ik doe die korte intervallen graag. Het is nu gewoon een stapje in de opbouw – hierna ga ik uitdiepen en spelen met die intervallen.

Bovendien voel ik hoe veel het buiten sporten het afgelopen jaar voor me betekend heeft. En hoe goed het me, mede daardoor, nog steeds eigenlijk gaat – naar omstandigheden.

Hoe kl*te het ook allemaal is – want dat is gewoon zo. Wie had vorig jaar kunnen denken dat het zo’n zich voortslepende toestand van ‘superieur falen‘ zou worden. De nacht voor die 5-10-5 had ik er wel weer eens slecht van geslapen, dat overkomt me nog af en toe. Lekker hardlopen is dan essentieel.