Vandaag onder een lekker winterzonnetje heen en weer naar het zwembad gelopen. Vorige week zaterdag ook al in de zon een lange duurloop gedaan. Dat waren qua weer de beste dagen van de afgelopen twee weken, die ik verder best pittig vond: het is kennelijk weer even enorm wennen aan echte kou, na al die zachte maanden. Net boven nul met wind en regen, dat vind ik het ergste weer dat er is. Van de week ben ik zelfs een keer na een half uur uit bed gegaan om een kruik te maken: mijn voeten werden maar niet warm. Maar die twee zonnige hardloopmomenten verzoenen me dan weer met de winter.

Hardlopen is een heerlijke manier om zelfs bij winterse omstandigheden veel buiten te zijn. Door het trainen bij RA ben ik nu op dinsdag- en donderdagavond standaard urenlang buiten. Kom daar anders eens om, in november en december. Ja, natuurlijk, het kan altijd, maar zonder de stok achter de deur van het trainen zou ik toch aanzienlijk minder buiten komen, zeker in de winter. En fietsen is gevoeliger voor kou, wind en gladheid, en bovendien ga ik niet op de racefiets in het donker, dat is me te link.

Dus toen ik nog niet hardliep, kwam ik ’s winters minder buiten. Ik ging dan in de sportschool naar spinning, ook best leuk, maar er gaat toch echt niets boven buiten sporten. Ik vind veel buiten komen niet alleen lekker, het is volgens mij ook ontzettend goed voor mijn lijf. Niet voor niets voel ik me het best op fiets- of wandelvakanties, liefst met kamperen. Dat is non-stop buiten, heerlijk.

Maarja, zo’n vakantie is wat anders dan door de Nederlandse winter komen. Daarin maakt doelgericht trainen dus dat ik meer buiten kom dan ik anders zou doen. Dat klinkt eigenlijk helemaal niet zo speels, maar zo ervaar ik het toch wel. Zeker als ik net buiten kom, dan voel ik me wel eens zoals die koeien die na een lange winter weer de wei in mogen. Niet voor niets zit er in mijn inloopprogramma een stukje huppelen! Hardlopen, het is een soort buitenspelen voor volwassenen.

Het was trouwens eigenlijk de bedoeling geweest om vandaag 21,1 km buiten te spelen in de vorm van de halve marathon in Spijkenisse. Maar afgelopen dinsdag heb ik me verstapt, gewoon thuis op de trap, en daarbij mijn linkerknie bezeerd. Niks ernstigs, en het is alweer zo goed als okee, maar ik doe maar even voorzichtig. Vandaag op dat punt wel even getandenknarst, want de weersomstandigheden waren natuurlijk behoorlijk perfect. Zaterdag is er een halve marathon in Linschoten, volgende kans?