Ik schoot in de lach toen ik gisterochtend bij mijn plekje, voor startnummer 36, in het parc fermé kwam. Dit stickertje hing er:

Mooie boodschap, eentje die ik zelf ook wel eens verkondig – in dit geval in piepkleine lettertjes!

Genieten heb ik zeker gedaan. Maar niet de hele tijd. De wekker ging erg vroeg (mijn start was om half 9), het zwemmen was een grote janboel (lang niet meer meegemaakt zo erg), op de fiets woei het stevig en er kwam een bui voorbij, en tegen het eind van het lopen werd ik best wel een beetje moe.

Maar het was toch vooral ook erg leuk: gezellig met Nicole samen (zij deed de sprint, we kwamen elkaar nog net tegen bij het lopen), verder uitstekende omstandigheden, prima organisatie, prettige sfeer, en ik heb voor mijn doen gewoon goed gepresteerd. Allemaal net als vorig jaar – Leiderdorp is gewoon een fijne triathlon.

Het voelde voor mij als revance op Oud Gastel, waar een goede 1/3e een seizoensdoel van me was. Dat zou beslist onder de vier uur betekenen. Maarja, daar stak covid een stokje voor. Leiderdorp heeft een langer parcours: het is ongeveer 5 kilometer fietsen en 1,5 kilometer meer lopen dan in Oud Gastel. Dat betekent bijna twintig minuten langer onderweg. ik finishte in 4:14:30, dus dik tevreden. Ondanks wat rommelig trainen de laatste tijd: ik heb het te druk met werk, boek en andere dingen om helemaal op mijn best te zijn. Maar mijn rituelen hebben goed uitgepakt!

Ik heb vooral relatief goed gelopen. Ik kan me amper meer herinneren dat ik zo goed heb kunnen lopen op een afstand langer dan de kwart: zonder wandelen, net iets sneller dan duurlooptempo. Ik begin – denk ik – ook eindelijk te begrijpen hoe ik me moet inhouden bij het fietsen. Wat desalniettemin ook goed ging. Het zwemmen dus niet, daar heb ik misschien wel twee minuten verloren in de chaos, en ik had ook een trage tweede wissel doordat ik moest plassen en de dixies vrij ver weg stonden.

Enige minpuntje vond ik dat het fietsparcours saai is: vijf keer heen en weer over een provinciale weg. Mooi door het Groene Hart en verkeersvrij, maar wel negen 180-graden-bochten. Het is gelukkig wel net druk genoeg om vermaak te hebben aan naar de anderen kijken.

Nicole maakte voor de start deze foto van me:

Vergeten te genieten? Zeker niet!