Een korte PS aan het verhaal over het boezemfibrilleren (waarvan ik overigens nog steeds nauwelijks last heb: ik heb het sinds de diagnose begin augustus misschien één keer gehad, en dat kreeg ik ook weer gewoon zelf snel over door me even in te spannen): ik heb sindsdien ook nog een echo van mijn hart gehad om uit te sluiten dat daar afwijkingen waren. Vorige week was de uitslag.

Inderdaad: geen afwijkingen op te zien, ook niet de vergrote (‘uitgerekte’) boezem die wel voorkomt bij duursporters met boezemfibrilleren.

Ik had al gedacht: zou lullig zijn als iets wat ik zo graag doe, duursport, een hartritmestoornis veroorzaakt. Maar dat is dus niet zo, althans, dat blijkt niet uit het onderzoek. (Ik verdenk nog steeds de overgang.) Sowieso is de relatie tussen duursport en boezemfibrilleren onduidelijk: relatief veel duursporters hebben ’t, maar dat zou kunnen komen doordat zij het eerder opmerken dan andere mensen, omdat ze zo met hun hartslag in de weer zijn.

Het was wel fascinerend om m’n eigen hart te zien kloppen, compleet met de ’touwtjes’ die de kleppen bewegen, en er het bloed doorheen te horen stromen.

Het cardiologie-traject is zo tot een einde gekomen, gelukkig. Ik kan het nu echt helemaal achter me laten.