Afgelopen vrijdag is de workshop ‘Door de overgang fietsen’ doorgegaan – het was even spannend, maar we bleven natuurlijk ver onder de 100 mensen en op afstand. Eén deelnemer moest afzeggen vanwege verkoudheidsklachten. Het was leuk en het ging goed – we hebben afgesproken dat we ‘m onder gunstiger gesternte nog een keer herhalen.

Ik ga er verder niet heel veel over zeggen, deels omdat we hebben afgesproken alles ‘onder ons’ te houden (vandaar ook geen foto’s), en deels omdat de corona-crisis eroverheen is komen denderen. Vrijdag lijkt alweer lang geleden.

Ik vind dat het naar omstandigheden goed met me gaat, maar die omstandigheden zijn wel heel extreem, en daar heb ik moeite mee. Om er een paar dingen uit te halen:

  • Ik heb ‘m geknepen voor een totale lockdown, want binnen moeten blijven lijkt me echt de hel. De trouwe lezers van dit blog weten hoe zeer ik buiten bewegen nodig heb voor m’n totale welbevinden, inclusief mijn hoofd, zeker in stressvolle tijden.
  • Ik merk nu al het effect van de grote terugval aan ‘dagelijkse’ beweging: ik fiets niet meer naar werk, station, zwembad, sportschool, theater en dergelijke.
  • Geen zwemmen – het buitenwater is nog te koud voorlopig. Jammer van wat ik heb opgebouwd, het ging echt supergoed recentelijk, voortbouwend op de cursus Powerstroke. Maar ik weet van twee jaar geleden dat ik zwemmen snel weer terug-opbouw. Ik had toen 4 maanden niet gezwommen, en ik was in een week of 6 weer terug op niveau.
  • Geen sportschool – ik ben bezig met kijken hoe ik dat thuis een beetje kan compenseren. Maar ook dat kan zo nodig best langere tijd zonder.
  • Er wordt opgeroepen ( bijvoorbeeld door de KNWU en op Runner’s World) om buiten alleen en voorzichtig te trainen: met zo min mogelijk risico om zelf een beroep op de zorg te doen (= niet vallen) en niet te zwaar, met het oog op je weerstand. Ik geef daar graag gehoor aan.
  • Mijn eerste doel voor het jaar is al vervallen: ik wilde eind van deze maand in Vlissingen meedoen aan een zwemloop en daar een PR zwemmen op de kilometer – wat zeker had gekund gezien mijn progressie van de laatste maanden. Maar die is gecanceld.  Volgende doelen zijn in mei, maar dat is ook ongewis, of eigenlijk ga ik er al van uit dat die niet doorgaan. Net als vele andere sporters, waaronder de profs, ben ik zoekende.
  • Ik heb nog een boel andere zorgen, waaronder die over het bijna volledig wegvallen van mijn gewone werk en de daarbij horende inkomsten – kan ik even hebben, dankzij een fikse buffer, maar – nouja, ik moet soms m’n gedachten ook even stoppen.

Bij dit allemaal probeer ik mijn aandacht te sturen naar wat er wél kan, en één van die dingen is: bloggen! Ik laat het voor nu hierbij; mijn plan is om de komende tijd weer wat frequenter hier te melden. Ik heb al langere tijd nog wat ideetjes liggen, en bovendien zal ik wat meer op detail ingaan in hoe ik sport in tijden van corona.

Dus: wordt vervolgd en hou ze taai!