Afgelopen week hebben manlief en ik het Streekpad Brabantse Wal gelopen, in vijf dagen (ongeveer zoals in het routeboekje). Hier is de route als Henks GPS-track:

We deden het met de auto en vanuit een standplaats: hotel Old Dutch in Bergen op Zoom. Dat ligt perfect om met de bus naar de start- en eindpunten te reizen. Dat lukte echter maar twee dagen helemaal zoals gepland, want daarna staakten de bussen en moesten we dus  improviseren, en toen alles op zaterdag weer reed, bleken er in het weekend nooit bussen naar Huijbergen te rijden (:shock:), dus dat werd een taxi. Maar het is gelukkig wel allemaal gelukt.

Dat de Brabantse Wal mooi en interessant is, was een ontdekking van vorig jaar; we wilden het gebied wel beter leren kennen. De route maakte de verwachting waar: zeer afwisselend en fraai landschap (heide, bos, diverse soorten polders, akkers, zandplaat, havens, dijken, vergezichten, grenspalen, watertjes en een enkel klimmetje), meestal rustige en fijne paden (alleen dag 2 was veel asfalt), historisch interessant, de twee steden (Bergen op Zoom en Steenbergen) verrassend en tussendoor leuke plekken voor koffie met iets lekkers.

Met het weer hadden we veel geluk. Er is in die dagen een enorme zwik regen gevallen en het is zelfs noodweer geweest, met omgewaaide bomen en afgerukte takken. Maar dat was allemaal ’s nachts. Alleen op de laatste ochtend hebben we een tijdje in de regen gelopen. De eerste dag was het zelfs nog echt warm. Afgerond was het perfect wandelweer.

Door de standplaats-opzet liepen we met alleen een klein rugzakje, maar met 120 kilometer, gemiddeld 24 per dag dus (kleine 5 uur lopen), was het toch best pittig. Ik ging mijn benen elke dag steeds behoorlijk voelen. Als we dan na aankomst even hadden gezeten, was ik zo stijf als een hark. Elke keer herstelde ik vervolgens net genoeg om er de volgende dag weer tegenaan te kunnen. Ik voel nog steeds wat stijfheid aan de voorkant van m’n onderbenen, maar ik heb net ook alweer gefietst en dat ging superlekker.

De routemarkeringen waren niet goed onderhouden en het boekje is tien jaar oud, maar we konden er bijna altijd goed uitkomen. Zo veel is er kennelijk niet veranderd. Frappant: het grootste probleem, de enige keer echt zoeken, zat zaterdag in de allerlaatste kilometer! Daar was gelukkig een aardige meneer die ons het karrenspoor wees. Zoals er eerder al een aardige mevrouw was die ons een lift gaf naar Wouw. Leuke lui, die Brabanders!

Net als eerder in coronatijd bleek een vakantie dichtbij huis super. Ik heb genoten van de route, ik ervoer het wandelen als heerlijk voor mijn hoofd, en met de avonden in het hotel en een lekker hapje eten in de binnenstad van Bergen op Zoom erbij was het voluit vakantie. De opzet van zo’n streekpad wandelen vanuit een centrale plaats vonden we voor herhaling vatbaar.

Voor geïnteresseerden: op onze Polarsteps staan een boel foto’s en een uitgebreider reisverslag.