Afgelopen maandag had ik een tijdje achter de computer gezeten toen ik om half 9 opstond om naar beneden te gaan. De eerste stap die ik zette deed meteen zeer onder de bal van mijn linkervoet ter hoogte van mijn grote teen; het voelde een beetje alsof er een splinter in zat. Pijnlijke stappen dus, maar er was niets te zien.

Ik ben nu bijna een week later, en mijn voet doet nog steeds pijn. Het is anders en het is ook zeker wel verbeterd, maar ik kan niet normaal lopen: het moment van afzetten doet pijn. Van hardlopen kon dus de hele week geen sprake zijn, en er komt nog minstens wel een week bij. Voor de zekerheid ga ik morgen ook even naar de huisarts, want ik vind dit wel raar lang duren voor zo’n simpele verstapping.

Het is het zoveelste geval van pech. De afgelopen maanden heb ik een heleboel kleine dingetjes gehad die geen van alles rechtstreeks door het sporten kwamen, maar die daar wel gevolgen voor hadden. Ik heb sinds oktober bij een heel rustig baantje schoolslag zwemmen een lies verrekt, bij het schuiven met tafels mijn duim geblesseerd, door een per-ongeluk-klap van een andere zwemmer wekenlang last gehad van mijn pols en er was nog iets, maar dat ben ik alweer vergeten – het is gelukkig allemaal weer over. Nouja, op die voet na dus.

Ik vind het wel wat veel. Is dat nou echt allemaal alleen maar pech? Ik heb soms de indruk dat die kleine dingen harder aankomen dan normaal – ofzoiets. Ook daar wil ik het met de huisarts over hebben.

Soms denk ik bijna: kwam het maar door recht-toe-recht-ane overbelasting, dan had ik de oplossing ook in eigen hand. Maar dat is dus niet zo. Die stap van achter mijn bureau vandaan heb ik al duizenden keren gezet, en er was niets bijzonders aan de hand. Ik had de dag ervoor nog probleemloos 20 km gelopen bij een georganiseerde duurloop.

Het is voor mijn sportieve doelen allemaal nog geen man overboord, en ik heb deze week lekker kunnen zwemmen (keertje extra zelfs), fietsen (donderdag scheen de zon!) en body-balancen (dat viel mee qua voet). Ik voel me verder ook prima, veel beter dan een paar weken geleden. Ik ben daarom nu eerder gefrustreerd dan dat ik er moedeloos van word, wat rond kerst meer het geval was. 

Een enkele keer denk ik alleen wel: er moet wel een keer een einde komen aan de pech!