Toen we 11 jaar geleden hier kwamen wonen, ontdekte ik al gauw dat op een steenworp afstand van ons huis een lange-afstandswandelpad liep, het Oeverloperpad.
Dichtstbijzijnde routemarkering
Nog diezelfde zomer kreeg ik het idee om dat hele pad te lopen, met z’n twee takken ten zuiden en ten noorden van Rotterdam (van/naar de ferries van Europoort en Hoek van Holland) naar Leerdam. De ronde rond Rotterdam leek me een uitgelezen manier om mijn nieuwe woonomgeving te verkennen, naast een mooi wandeldoel.
Dat had ik nog niet bereikt toen het project ‘per ongeluk’ ambitieuzer werd: het Oeverloperpad fuseerde met het Lingepad tot het Grote Rivierenpad en liep zo ineens door tot Kleef! Erg leuk natuurlijk, door onbekendere stukken Nederland en over de landsgrens, maar aanzienlijk verder lopen en een stuk bewerkelijker door de reisafstand naar oorden als Ochten en Zetten-Andelst.
Alles bij elkaar ben ik er 11 jaar mee bezig geweest, niet eens elk jaar een stukje (de vorige keer was bijvoorbeeld in november 2015; vorig jaar zat de Ironmantraining in de weg), soms een paar etappes per jaar en één keer eerder een tweedaagse. Het ging niet hard, maar het vorderde wel.
Vandaag was het dan zo ver: ik kan nu zeggen dat ik van huis naar Kleef gelopen ben, en dat ik alle andere stukjes van het Grote Rivierenpad gelopen heb, inclusief de doorsteek dwars door de stad (Erasmuspad)!
Grote Rivierenpad – in the pocket!
De laatste twee etappes behoren tot de hoogtepunten: gister Nijmegen – Kranenburg, vandaag Kranenburg – Kleef, met een afwisselend en bosrijk landschap met vrij veel hoogteverschil en met een verrassend leuke route Nijmegen uit en Kleef in. Samen met Jolanda, weekendje weg nog voor haar 50e verjaardag. Met prachtig weer, en met overnachting in een B&B. Met een beetje spierpijn tot gevolg, want wandelen is toch wel heel anders dan hardlopen.
Het einde was een tikje anticlimax, omdat het pad op een nogal willekeurige plek lijkt te eindigen, midden in Kleef, zonder ook maar iets van een bordje, en geen grote rivier te bekennen. Jolanda heeft toen maar een foto van me gemaakt om te bewijzen dat ik echt was bij de laatste aanduiding in het boekje, de Grosse Strasse (‘Op kruising Grosse Strasse/Kavarinerstrasse eindigt het Grote Rivierenpad’, p. 183):
En daarna hebben we het gevierd met koffie met iets lekkers:
En nu zit het erop. Misschien op zoek naar een nieuw wandeldoel? Dat weet ik nog even niet. Het Grote Rivierenpad is onderdeel van een Europese LAW, E8, die naar Bratislava en de Ierse Westkust doorloopt. Wat dat betreft zou ik nog even verder kunnen. Maar dat wordt iets heel anders dan gezellige dagwandelingen met vrienden.
Want dat was het ook: gezellig. In de loop der jaren hebben Jolanda, Jo, Leon, Marijke, Beatrijs en Karin stukken met me meegelopen (ik vergeet toch niet iemand?). Het was vooral fijn dat zij bereid waren om ook de wat taaiere stukken van zo’n lang pad mee te lopen. Maar eigenlijk zijn die taaie stukken juist ook wat LAW’s bijzonder maakt, want zo loop je op plekken waar je anders nooit zou komen. En ondertussen hebben we heel wat afgepraat – daarin is wandelen ook ongeëvenaard!
Zaterdag, op de kruising met het Pieterpad, stond wel een bord, maar aan het eindpunt in Kleef dus niet.
O ja, ik had hier nog niets over gezegd maar tof dat je hem afgemaakt hebt. Het zou bij mij ook blijven wringen. Het Pieterpad een keer doen? Wil ik al heel lang.