Ik schreef hier eerder al dat ik vanwege het wegvallen van wedstrijden het ‘gas eraf’ moest halen en dat voor hardlopen nog lastig vond. Het heeft daarna nog een week geduurd voordat ik echt de tering naar de nering kon zetten. Inmiddels heb ik een nieuw perspectief.

Ik zat net bijna aan de maximale trainingsomvang die ik op het oog had voor een snelle tien kilometer: duurloop van net iets meer dan dat, een intervaltraining met 5X1 km net onder wedstrijdsnelheid, en een intervaltraining met 5X400m, 10X200m en 5X100m sneller dan dat. Die intervalomvang lang volhouden gaat – denk ik – averechts werken: ik ben er inmiddels wel achter dat ik voor echt goed lopen gericht moet pieken; van lang zwaar trainen word ik slechter. De intervaltrainingen stevig inkorten maakt ze als training weer zo kort. Ik wil wel af en toe flink luchten. Ze dan weer verlengen met alleen maar rustige duur is weer zo sloom en zo veel hetzelfde…

En zo realiseerde ik me: het beste haal ik er een keer hardlopen in de week af. Ik ga terug naar twee keer, het onderhoudsprogramma: een duurloop en een training met gemengde intervallen (souplessemethode), dus een training waarin zowel die kilometers (2) als de korte intervallen (3X400, 4X200, 5X100) in zitten.

Die derde keer ga ik wel lopen, maar dan kort en heel anders: ik ga opnieuw het lopen op barefootschoenen opbouwen.

Lopen op ‘minimalistische’ schoenen (zonder steun of demping en helemaal plat) heb ik twee keer eerder geprobeerd, maar allebei de pogingen strandden in een blessure, kuit en achillespees. Waarschijnlijk was ik beide keren te ongeduldig, mede vanwege aanstaande evenementen. Die zorg heb ik nu niet.

Ik ga nu aan de slag met een voorzichtig opbouwschema, en dat wel maar één keer aan de week. Ook niet per se om er helemaal op over te stappen, maar als techniekoefening en krachttraining voor voeten en kuiten. En omdat het lekker voelt. Ik zie wel hoe ver ik kom.

Ik neb nog een ander belang: op blote voeten lopen als krachttraining voor mijn voeten was me aangeraden door mijn chiropractor, vanwege de voetblessure van begin dit jaar. Die blessure is in principe over, maar de plek is toch nog steeds gevoelig. Woensdag ging ik hem weer voelen bij het fietsen – het is meer van de druk van schoenen dan van iets anders. In de minimalistische schoenen heb ik geen last van de druk en train ik mijn voetspieren.

Zo voelt een grote stap terug in m’n trainingsopbouw niet als verlies. Ik ben aan iets nieuws begonnen. Al was het de eerste keer maar met 5X1 minuut.