Daarnet de laatste duurloop gedaan voor de marathon. Enerzijds ging het beter dan gevreesd: m’n gekwakkel is over en ik liep zonder pijn. Donderdag had ik nog steeds wat laat van mijn lies, maar het is nu kennelijk toch echt weer okee, na wekenlang wat gesukkel met rug, lies, bekken – die regio. Er was de hele tijd wat, maar wel ook steeds anders, dus kennelijk was mijn lijf nogal aan het zoeken. Hopelijk heeft het het nou weer voor een tijdje gevonden. Zo voelt het nu wel, en dat is mooi.

Anderzijds ging het slechter dan gehoopt – ik blijf het moeilijk vinden, dat lange lopen. Ik heb nu 30,5 km gelopen, en nu wel echt alles, dus ik heb nu voor het eerst langer dan 30 kilometer gelopen. In de buurt van de 25, 26 km vond ik het wel heel taai, dan kost het me veel wilskracht om die steeds moeier en zwaarder wordende benen voor elkaar te blijven zetten. Het ging beter dan de vorige keer 30, maar minder goed dan de 28 dáár weer voor, en het blijft me nog een totaal mysterie hoe ik over 2 weken nog 12 kilometer verder moet lopen.

Maar goed, daar speelt dan de wedstrijdkick een rol in natuurlijk, én het uitrusten dat ik de komende twee weken ga doen. Want vanaf nu is het afbouwen. Nog wel een beetje trainen, maar afbouwen en vooral zorgen dat mijn lijf over twee weken fris is. Op tijd naar bed, goed eten – en gelukkig is werk niet meer zo heel druk tot aan ons vertrek. ik kijk ernaar uit!